اهميت سلامت از ديدگاه مردم ايران

Iranianʹʹs percpectives about health importance

اهميت به سلامت مي‌تواند پايه‌اي براي مراقبت از خود و در نهايت دست يافتن به درجات مطلوبي از سلامت در افراد باشد. در اين مطالعه مقطعي، ميزان گزارش مردم از اهميت خود به سلامت در ايران مورد بررسي قرار گرفته است. تعداد 27883 نفر از ايرانيان (48.8 درصد مرد و 50.4 درصد زن) در اين مطالعه شركت كرده كه ميانگين (انحراف معيار) سني شركت كنندگان (11.8) 32.7 سال بود. در اين مطالعه شركت كنندگان در پاسخ به يك سوال 5 گزينه‌اي ميزان اهميت خود به سلامت را تعيين كردند. به طور كلي 70 درصد از مردم در اين مطالعه مشخص كردند كه به ميزان زياد و خيلي زياد به سلامت خود اهميت مي‌دهند. بر اساس نتايج ساكنان استان‌هاي زنجان، ايلام و پس از آن‌ها استان‌هاي خوزستان، اردبيل و آذربايجان شرقي بيشترين و ساكنان استان‌هاي يزد و لرستان، كمترين اهميت را به سلامت خود داده و تهران از اين حيث در حد ميانگين كشوري بود. بر اساس نتايج حاصل از آزمون رگرسيون لجستيك ميزان عدم اهميت به سلامت در ميان دو زنان و مردان تفاوت معنادار نداشت، اما بخت عدم اهميت به سلامت به ازاي افزايش هر سال سن حدود 1 درصد افزايش و به ازاي افزايش هر سال به تحصيلات حدود 2 درصد كاهش نشان داد. همچنين بخت عدم اهميت به سلامت در مراكز استان‌ها نسبت به شهرهاي كوچك‌تر، حدود 12 درصد بيشتر بوده و نيز بخت عدم اهميت به سلامت در افراد مطلقه‌ (و همسر فوت شده) نسبت به افراد متاهل حدود دو برابر بود. يافته‌هاي اين مطالعه تصوير قابل تاملي از توجه و عدم توجه به سلامت در اقشار گوناگون و مناطق مختلف كشور به دست مي‌دهد. به نظر مي‌رسد توجه به اين يافته‌ها مي‌تواند در شناخت مردم و همچنين طراحي برنامه‌ها و مداخلات مرتبط با سلامت مفيد واقع گردد.

Objective(s): As part of a study on health perception among Iranian people, the importance of health was assessed. Methods: This was a population-based study. A random sample of individuals aged between 18 and 65 years were entered into the study. Respondents were asked to rate a 5-point scale indicating how value health in their life. The data were analyzed descriptively. In addition logistic regression analysis was performed to assess the association between independent variables and the importance of health. Results: In all 27,883 individuals took part in the study. The mean age of respondents was 32.7 (SD=11.8) years. The results indicated that 70 percent of the respondents valued the health very or very much important. For there analysis of the data showd that males and females valued the health similarly but age and education had significant contribution to peopleʹs perceptions. Conclusion: The findings of this study intoduce a noteworthy outlook of health importance among Iraninas and could be useful in characterizing public cognitions of health and provide essential basis for program development and health related interventions.