درآمدي بر تفاوت‌هاي الهام و وحي

On the Differences between Inspiration and Revelation

الهام القا چيزي در قلب، مخصوص است به اين كه از جانب خدا . . . (راغب، 1412ق: ماده لهم) يا با واسطه ملك مامور باشد (قريشي، 1361: ج7ـ5، ماده لهم). منظور از وحي، كاربرد رسالي آن مي‌باشد، يعني ارتباط ويژه خداوند با پيامبران . . .. الهام در اصطلاح عرفاني نوعي اخبار و افاضه الهي براي انسان است كه او را به انجام عمل فرامي‌خواند. تفاوت ماهوي الهام و وحي اوليا مشخص نمي‌باشد، هر چند به نظر مي‌رسد هر دو در ماورايي بودن مشترك هستند. از اين رو الهام خاص كه همان علم امام مي‌باشد، از جهت ماهيت با وحي رسالي پيامبر تفاوتي ندارد، ولي با توجه به روايات، سزاوار نيست نام وحي بر آن نهاد. با توجه به برخي ويژگي‌هاي وحي و الهام، تفاوت‌هايي قابل ذكر است كه برخي از اين جمله‌اند: وحي از خواص نبوت، الهام از خواص ولايت، روشن بودن منبع وحي براي پيامبر و . . . دريافت‌هاي اوليا الهي غير معصوم، حتي معصوم فقط به بسط كمّي شريعت كمك مي‌كند. از احاديث استفاد مي‌شود كه ايمه معصومين (ع) از نوعي علم برخوردار بوده‌اند و اين قبيل علوم شبيه وحي بوده است كه تحديث و شايد الهام نام بردار باشد. علوم اوليا (عرفا) نيز از منبع علم امامان و پيامبر تغذيه مي‌شود و در رتبه علوم اوليا معصوم نمي‌ايستد، از اين‌رو هيچ عارف كاملي ادعاي تجارب فربه‌تر از نبي و امام نخواهد داشت.

Inspiration is the implantation of an idea in oneʹs heart; it is sent either directly by God or through the mediation of an appointed angel. Revelation, however, has a prophetic function and refers to the particular relation between God and the prophets. Inspiration, in its mystical sense, refers to a kind of divine communication and gift for man which calls him to take an action. The essential difference between inspiration and revelation to the saints is not clear, though they both seem to share the quality of being heavenly. Therefore, special inspiration which is the very knowledge of the Imams has no essential difference with the prophetic revelation to the prophet; however, according to narrations, it is not proper to label it as revelation. Particular qualities of inspiration and revelation enable us to mention some differences between them including the followings: revelation is specific to prophethood while inspiration is a characteristic of guardianship; the source of revelation is known to the prophet, etc. Inspirations to the non-immaculate saints, and even the immaculate ones, merely contribute to the quantitative expansion of religious law. According to some traditions, Immaculate Imams (PBUT) had a kind of knowledge which resembles revelation and can be named inspiration or recounting traditions. The knowledge of the saints (mystics) comes from that of the Imams and the Prophet, but does not have the same rank as their knowledge. As a result, no perfect mystic can claim to have experiences beyond those of the Imams or the Prophet.