مقايسه نحوه پيش بيني قصد و رفتارهاي ورزشي بر اساس نظريه خودكارآمدي و نظريه رفتار برنامه ريزي شده

Comparing prediction power of exercise intention and behavior based on self-efficacy and theory of planned behavior

هدف اصلي از انجام اين مطالعه، مقايسه پيشگويي قصد و رفتار فعاليت جسماني با استفاده از نظريه خودكارآمدي و نظريه رفتار برنامه ريزي شده است. اين پژوهش، يك مطالعه مقطعي ـ تحليلي با هدف تعيين پيشگويي كننده‌‌هاي قصد و رفتار فعاليت جسماني بود كه در آسايشگاه كهريزك شهر تهران انجام شد. نمونه مورد نظر در اين مطالعه 60 نفر فرد سالمند سالم سن 60 تا 85 سال بودند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه بر اساس نظريه خودكارآمدي و رفتار برنامه ريزي شده بود. داده‌ها بر اساس نرم‌افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌ تحليل رگرسيون چند مرحله‌اي تجزيه و تحليل شد. يافته‌هاي اين مطالعه نشان داد كه نظريه خودكارآمدي، 4/23 درصد و سازه‌هاي نظريه رفتار برنامه ريزي شده، 6/35 درصد از واريانس قصد و نيز خودكارآمدي 3/21 درصد و رفتار برنامه ريزي شده 7/15 درصد از واريانس رفتار فعاليت جسماني را پوشش داده‌اند. با توجه به نقش نظريه خودكارآمدي و سازه نگرش احساسي در پيشگويي قصد و نظريه خودكارآمدي و نگرش ابزاري در پيشگويي رفتار، نتايج اين مطالعه بر لزوم توجه به مولفه‌هاي فوق، به منظور آموزش قصد و رفتار فعاليت جسماني در سالمندان، تاكيد مي‌كند.

Objective (s): To compare prediction power of exercise intention and behavior based on self-efficacy and theory of planned behavior. Methods: This cross-sectional study was conducted in the kahrizak Nursing home in Tehran. Participants were 60 elderly aged 60 to 85 years old. A questionnaire based on theory of planned behavior and self-efficacy was used to collect data. The data were analyzed performing regression analysis. Results: Self-efficacy predicted 35.6% of the Intention to exercise while the theory of planned behavior predicted 32.8%. Self-efficacy predicted 21.3% of the exercise behavior whereas the theory of planned behavior predicted 15.7%. Conclusion: The findings suggest that self-efficacy could predict intentions and bahviors bttter.