ضابطه و مصاديق «كار نوعاً كشنده» با نگرش بر قانون مجازات اسلامي مصوب سال1390

Criteria & Examples of "Typically Fatal Act "With Attitude of Islamic Penal Code 1390

بر اساس بند «ب» ماده 206 قانون مجازات اسلامي (مصوب سال 1370) و بند 2 ماده 288 قانون مجازات اسلامي (مصوب سال 1390) قانونگذار «قصد انجام كار نوعاً كشنده» را به عنوان ضابطه قتل (جنايت) عمدي در حقوق كيفري پذيرفته است از آنجا كه تعريفي از عمل يا «كار نوعاً كشنده» در قانون وجود ندارد، لذا درعمل تفاسير و تعابير مختلفي از اين ضابطه در محاكم وجود دارد و رويه قضايي كه به خصوص در آرا شعب ديوان عالي كشور متجلي است، حاكي از آن است كه دادگاهها و شعب ديوان با تفسير موسع بند ب ماده 206، صرف «استفاده از آلت قتاله» را صرف نظر از موضع اصابت، براي تحقق قتل عمدي كافي مي دانند. اين مقاله به بحث پيرامون برخي از اشكالات در رويه قضايي در خصوص تشخيص ضابطه «كار نوعاً كشنده» و تعيين معيار و ضوابطي جهت تشخيص و تعيين «كار نوعاً كشنده» مي پردازد و مصاديقي از آن را تبيين مي نمايد.

According to clause B of article 206 of Islamic penal code (enacted in 1370) & clause 2 of 288 article of Islamic penal code (enacted in 1390) the lawmakers is adopted " intention to commit a typically fatal act " as a criterion murder (felony) in criminal law. Since the definition of the action or " Typically fatal act " does not exist in law, so , there is different interpretations of the law by the courts in practice and the judicial procedure ,as particularly manifested in the decrees issued by supreme court branches , suggests that the tribunals & supreme court branches regard-by extensive interpretation of article B clause 206 ,the mere ʹʹ usage of a lethal weapon" regardless of the position of the hit, as sufficient for verification of deliberate murder. This article discusses some of the problems identified Precedent and the criteria for diagnosis and Identification of "Typically fatal act" deals.