دين از نگاه مير چا الياده

Eliade’s view on Religion

در اين مقاله ابتدا به روش پديدارشناسي الياده و تقابل آن با روش‌هاي تحويل‌گرا اشاره مي‌شود. در ادامه براي تبيين پديده‌ي دين در انديشه‌ي الياده، به مفهوم كليدي امر مقدس در انديشه‌ي مردمان اوليه (دينداران) پرداخته مي‌شود؛ در اين زمينه به اهميت مفاهيم مكان و زمان مقدس در فرهنگ مردمان اوليه پرداخته مي‌شود و بيان مي‌شود كه انسان ديندار با باورمند شدن به مكان مقدس، در واقع به تقليد از كار خدايان، جهان بي‌نظم و متشتت را به نظم در مي‌آورد و زمان مقدس نيز در انديشه‌ي دينداران در واقع به معناي همزمان شدن با خدايان است. در ادامه به وجودشناسي مردمان اوليه پرداخته مي‌شود كه به عقيده‌ي الياده، وجودشناسي اين مردمان اساسا با وجودشناسي انسان مدرن تفاوت دارد. در اين وجودشناسي، همه‌ي فرآورده‌ها و كنشها تا بدان اندازه كه در يك واقعيت متعالي مشاركت دارند، معنا دارند. در انديشه‌ي مردمان اوليه، واقعيت‌هاي برتر (خدايان، نياكان، قهرمانان اسطوره‌اي...) و نيز رويدادهاي مربوط به اين واقعيت‌هاي برتر، بر واقعيت‌هاي عادي پيشي مي‌گيرند. در ادامه پرسش از خاستگاه دين مطرح مي‌شود و بيان مي‌شود كه در رويكرد الياده و به طور كلي در رويكردهاي پديدارشناختي، بحث از منشا دين اهميت چنداني ندارد. در پايان هم نكته‌هايي به عنوان «بررسي» آمده است.

The article, at first, deals with Eliade’s phenomenology that is in contrast with reductionist methods. Then, it explains the key concept in Eliade work, namly, Sacred. In relation to this, author concentrates on concepts of time and place in Archaic Religion. He says that archaic people with their belief in sacred place imitate works of gods and regulate the world. Then, it deals with ontology of archaic people which is different from modern’s people. In this ontology, all productions and acts as long as contribute in transcendental Reality, they have meaning. In archaic people, Supreme realities have priority over normal realities. Then, the question of source of religion is explained in article and said that this question is not important for Eliade.