تحليل تاثير تجميع فعاليتهاي صنعتي بر رشد منطقه اي اقتصاد در ايران

Effects of Industrial Agglomeration on Regional Economic Growth in Iran

هدف مقاله، تحليل تاثير تجميع فعاليت‌هاي صنعتي بر رشد منطقه‌اي اقتصاد در چارچوب مدل جغرافياي اقتصادي جديد است كه در دو بخش عمده نظري و تجربي بدان پرداخته شده است. در بخش نظري، مدلي در چارچوب مدل‌هاي جديد جغرافياي اقتصادي جديد ارايه شده و در چارچوب اين مدل نشان داده شده است كه تجميع فعاليت‌هاي صنعتي و رشد منطقه و رشد داراي تاثير متقابل بر يكديگر هستند. سپس براساس روابط رشد به‌دست‌آمده در بخش نظري، الگوي اقتصادسنجي طراحي شده است. اين الگو نوعي دستگاه معادلات هم‌زمان است كه براي 28 استان ايران، طي دوره 1379 تا 1385 با روش داده‌هاي تابلويي بر مبناي روش حداقل مربعات دو مرحله‌اي برآورد شده است. نتايج حاصل از برآورد الگوي اقتصادسنجي، تاثير مثبت رشد اقتصادي، نيروي كار، هزينه حمل كالا، مخارج خانوار و هزينه تحرك سرمايه انساني بر تجميع فعاليت‌هاي صنعتي را نشان مي‌دهد. همچنين تاثير مثبت تجميع فعاليت‌هاي صنعتي و سطح دانش منطقه از يك سو و تاثير منفي هزينه تحرك سرمايه انساني و توليد سرانه سال 1379 بر رشد اقتصادي منطقه را از سوي ديگر بيان مي‌كند.

This research aims to analyze the effects of industrial agglomeration on regional economic growth in the Iranian provinces. For this aim, this study is divided into theoretical and applied sectors. In the theoretical point of view, the research has proposed a simple theoretical framework to study the impacts of industrial agglomeration on regional economic growth. In applied sector, we have specified econometrics models and estimated them by using a system of simultaneous equations using Panel Data for 28 provinces of Iran over the period 2000-2006. Results show that regional economic growth is positively affected by industrial agglomeration and regional knowledge level and negatively affected by human capital mobility cost and per capita income. Results also show that regional economic growth, transportation cost, household expenditure and human capital mobility cost have positive effects on industrial agglomeration in the Iranian provinces.