ماهيت و توان اثباتي اقرار ضمني در دعاوي حقوقي

Nature and Probative Value of Implied Confession in Civil Cases

اقرار ضمني از حيث شيوه اثبات با اقرار صريح متفاوت است. در اقرار صريح، اثبات به شيوه ي مستقيم صورت گرفته و مفاد اقرار مدلول مطابقي اعلام مقرّ است. ولي در اقرار ضمني، شيوه ي اثبات غيرمستقيم بوده و اقرار مدلول التزامي اخبار يا افعال اقرار كننده است، در نتيجه، اقرار ضمني با قرار گرفتن در حوزه ي ادله ي غيرمستقيم، در كنار امارات واقع شده و اين پرسش مطرح مي شود كه، با توجه به اين شباهت، اقرار ضمني داراي ماهيت و آثار و احكام اماره قضايي است و يا اين امر تاثيري در اقرار بودن آن از حيث ماهيت و آثار ندارد؟ نتيجه ي تحقيق حكايت از اين دارد كه علي رغم شباهت ميان اقرار ضمني و اماره قضايي از حيث شيوه اثبات، اقرار ضمني از لحاظ اعتبار و توان اثباتي و آثار، جز در موارد استثنايي، همرديف با اقرار صريح بوده و فراتر از سطح امارات قضايي قرار مي گيرد.

With respect to the probative method, implied confession is different from explicit confession. To prove explicit confession, direct method is applied, and the intendment of the confession is exactly the one conforming with the confessor’s statement, while an indirect method is applied to prove implied confession and the confession is the intendment which is required for the confessor’s words and manners. So the implied confession is among the indirect proofs, beside ostensive definition; considering this similarity, the question is that whether the implied confession has the nature and the effects of the judicial presumptions or this matter has no effect on its being considered as a confession in regard to nature and effects. The results of research indicate that although there is a similarity between the proving method of implied confession and judicial presumption, the implied confession is of equal probative and effect credibility and ability except in the exclusive cases, as the explicit confession, and indeed is beyond judicial presumption.