نيازسنجي آموزشي از دستياران روان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي در زمينه خودكشي: يك پژوهش كيفي

Educational need assessment in psychiatry residences of Shahid Beheshti University of Medical Sciences on suicide: a qualitative study

زمينه و هدف: بررسي و شناخت نيازهاي آموزشي، پيش‌نياز يك سيستم آموزشي موفق است. به طور معمول اين اقدام نخستين گام در برنامه‌ريزي آموزشي و در واقع اولين عامل ايجاد و تضمين اثربخشي برنامه آموزشي مي‌باشد. پژوهش حاضر با هدف، تعيين نيازهاي آموزشي دستياران روان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي درباره موضوع خودكشي انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع كيفي و روش آن پديدارشناسي بود. جامعه پژوهش را دستياران روان‌پزشكي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي تشكيل دادند كه نمونه‌گيري از آن‌ها به صورت مبتني بر هدف صورت گرفت و در نهايت تعداد شركت كنندگان 15 نفر انتخاب شدند. روش جمع‌آوري اطلاعات با استفاده از تكنيك‌هاي مصاحبه و بحث گروهي بود و به روش هفت مرحله‌اي Colaizzi مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: يافته‌هاي حاصل از مصاحبه‌ها در 1032 كد و در كدبندي آخرين سطح به 3 دسته اصلي با عناوين، نياز در حيطه آموزش، نياز در حيطه فرايندها و امكانات و نياز در حيطه منابع انساني تقسيم شدند كه از مهم‌ترين اين كدها مي‌توان به نياز دستياران به توجه و رفع نگراني نسبت به مسووليت قانوني، نياز به دانستن تدبير خودكشي و مديريت آن، نياز به خط راهنمايي (Guide line) مشخص در درمان، لزوم تهيه پروتكل در خصوص فرايند بستري بيمار و آموزش كسب مهارت‌هاي عملي روان‌درماني در برخورد با موارد خودكشي اشاره نمود. نتيجه‌گيري: دستياران، نيازهاي مختلف آموزشي در زمينه خودكشي دارند و به نظر مي‌رسد كه لازم است اين نيازها هم در محتواي برنامه آموزشي و هم در نحوه اجراي برنامه لحاظ گردد. بنابراين لزوم بررسي بيشتر و بازنگري برنامه آموزشي در اين زمينه توسط مسوولين امر احساس مي‌گردد.

Aim and Background: “Need assessment” is considered the process of evaluation of needs in a specific domain, which is fundamental for quality improvement of health education and research. As suicide is one the most important problem in public health, it would be expected that all psychiatric residents should have adequate knowledge and skills and play in different roles in this field. This study was design to assess educational needs in the residences of psychiatry in SBUMS about suicide. Methods and Materials: This qualitative study was based on triangulation method. Psychiatry residents at Shahid Beheshti University of Medical Sciences in 2012 was recruited. Purposive sampling resulted in selection of 15 subjects. Data was gathered by interview and focus group debates. The analysis was performed based on “Galaizzi” seven-step model. Findings: Findings of this study encoded 1032 codes, which distributed in 3 main domains The most important educational need for the residences in psychiatry department are “The control worries about legal responsibility”, “The management of suicide”, “protocol for admission process”, “guide line for suicide” and psychotherapy. Conclusions: This study revealed multiple educational needs in the field of suicide. On the other hand, the current educational Program could not respond to professional needs. This finding mandates revision of current educational programs.