تضامن عقدي در حقوق مدني ايران

Contractual Solidarity in Iranian Civil Law

به‌موجب ماده‌ي 698 ق.م با انعقاد عقد ضمان، ذمه‌ي مضمون عنه بري و ذمه‌ي ضامن در برابر طلب‌كار مشغول مي‌شود. هر چند ماده‌ي مزبور تحت تاثير فقهاي اماميه، عقد ضمان را موجب نقل ذمه دانسته ولي با توجه به فهم و چشم‌داشت عرف كنوني از ضمانت كه خواهان ايفاي نقش تضميني براي آن است و نيز لزوم حمل الفاظ عقود بر معاني عرفي آن (ماده‌ي 224 ق.م) مي‌توان نقل ذمه را خارج از مقتضي ذات عقد ضمان انگاشته و شرط خلاف آن را صحيح دانست لذا در نظر عرف ضمان موجب تضامن طولي است يعني بعد از انعقاد عقد ضمان مضمون عنه به‌عنوان مديون اصلي باقي مانده و ضامن مسوول در پرداخت بوده و حكم وثيقه را دارد.

According to article 698 of civil code, by making guaranty contract, the obligation of the (original) debtor is discharged and the obligation of the guarantor towards the creditor (guarantee), comes into force. Although under the mentioned article, the guaranty contracts causes the transfer of obligation, but with regard to prevailing custom on guaranty (solidarity) and the necessity of using the words of contracts in custom purport, we can consider the transfer of obligation out of essence of the guaranty contract and any stipulation contrary to it as good (valid). Therefore in the custom viewpoint, the guaranty causes longitudinal solidarity i.e. arter the contract, guaranteed, remains as original debtor and the guarantor is responsible to pigment similar to a security.