رضايت زوج در انجام اعمال پزشكي يا جراحي زوجه

The Necessity of Husband’s Consent in Clinical and Surgical Operations of the Wife

بر اساس قانون مجازات اسلامي، براي انجام اعمال طبي يا جراحي بايد از خود فرد يا ولي وي رضايت گرفت. افزون براين، در بيمارستان ها و ساير مراكز درماني متعارف است كه براي انجام اعمال طبي يا جراحي زوجه از زوج نيز رضايت مي گيرند و بدون رضايت وي اقدامي نمي-كنند. اين نوشتار به بررسي مباني فقهي- حقوقي اين اقدام (اخذ رضايت زوج) با نگاهي به حقوق تطبيقي پرداخته است. نتيجه مباحث آن است كه در موردي كه زوجه، عاقل و بالغ است، اما هوشيار نيست، اخذ رضايت اولياي دم لازم مي باشد كه زوج نيز در شمار ايشان است و در فرضي كه زوجه، عاقل و بالغ و هوشيار است، اخذ رضايت هيچ كس لازم نيست، مگر در موردي كه عمل طبي يا جراحي مرتبط با اهداف و مصالح خانواده باشد كه در اين صورت، از اين جهت كه زوج، رياست خانواده را به عهده دارد، اخذ رضايت او لازم مي نمايد. با وجود همه اين مراتب، درصورتي كه عمل طبي يا جراحي، ضروري باشد، اخذ رضايت زوج لزومي ندارد، بلكه اخذ رضايت وي صرفا در اعمال غيرضروري لازم است.

According to the Islamic Criminal Law, consent from the patient or their legal guardian is necessary for any clinical or surgical operation. Currently, hospitals get consent from the husband for clinical operations of his wife and if they could not get the consent they refuse to do the operation. In this paper, legal and religious basis for this type of consent (husband for wife) is discussed using comparative legal methodology. When the wife is competent, no consent is necessary except for the patient herself. The husband’s consent seems to be necessary when the clinical or surgical operation interferes with the family interests. In this situation also, the husband’s consent should be obtained unless the operation is crucial for the wife. Thus, the husband’s consent is limited to non-therapeutic operations.