درك بيماران همودياليزي از نقش رفتار پرستاران در سازگاري شان با همودياليز: يك مطالعه كيفي

سابقه و هدف: بيماري نارسايي مزمن كليه و درمان نگه دارنده آن (همودياليز) منجر به مشكلات جسمي، رواني، و اجتماعي بسيار زيادي در بيماران همودياليزي مي گردد. در سيستم هاي مراقبت بهداشتي، پرستاران با رفتار حمايتي خود نقش اساسي را در كمك به بيماران همودياليزي جهت سازگاري با اين مشكلات دارند. اين مطالعه با هدف تبيين درك و تجربه بيماران همودياليزي از نقش رفتار پرستاران در سازگاري شان با همودياليز انجام گرفت.مواد و روش ها: مطالعه حاضر با روي كرد تحقيق كيفي و روش تحليل محتوا انجام گرديده است. مشاركت كنندگان شامل 16 بيمار همودياليزي از بخش همودياليز بيمارستان هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي سمنان بودند. نمونه گيري به صورت مبتني بر هدف شروع شد و تا اشباع داده ها ادامه يافت. مصاحبه بدون ساختار، روش اصلي جمع آوري داده ها بود. تمامي مصاحبه ها ضبط و سپس كلمه به كلمه دست نويس شدند. داده ها با استفاده از روش تحليل محتواي كيفي و به صورت مقايسه اي مداوم مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند.يافته ها: در طي فرايند تحليل محتوا نهايتاً سه تم شامل: «نهايت تلاش براي راحتي بيمار»، «پاسخ گويي مسئولانه به سوالات بيمار»، و «رفتار مهربانانه و ارتباط دوستانه با بيمار» آشكار گرديد. اين تم ها نشان دهنده ماهيت و ابعاد درك بيماران از نقش پرستاران در كمك به آن ها جهت سازگاري با همودياليز بودند.نتيجه گيري: تجارب بيماران نشان داد كه رفتار حمايتي مناسب پرستاران نقش مهمي در احساس آرامش و راحتي، امنيت، و اعتماد آن ها دارد و سازگاري با همودياليز را سرعت مي بخشد. اين يافته ها به پرستاران كمك مي كند تا هر چه بيش تر از اهميت رفتار حمايتي خود در كمك به بيمار جهت سازگاري با همودياليز آگاه شوند.