بهبود پيش‌بيني در تحليل اطلاعاتي؛مطالعه موردي بي‌ثباتي سياسي خاورميانه

Strengthening prediction in intelligence analysis: case study of political instability in Middle East

در اين مقاله سعي شده است مدل‌هاي پيش‌بيني برخي سازمان‌هاي اطلاعاتي در خصوص بي‌ثباتي سياسي مورد آزمون علمي قرار گرفته و علل ناكارآمدي آنها در پيش‌بيني دقيق تحولات خاورميانه تبيين شود. مطابق فرضيه مقاله، مدل‌هاي پيش‌بيني كمّي سازمان‌هاي اطلاعاتي، به دليل اتكا به همبستگي به جاي عليّت و فقدان شناخت عميق از كيس‌ها و جامعه آماري خود، از قابليت كمتري براي پيش‌بيني دقيق تحولات اجتماعي برخوردارند. براي آزمون اين فرضيه به صورت علمي، ابتدا پيش‌بيني مدل‌هاي كمّي برخي از سازمان‌هاي اطلاعاتي در خصوص تحولات خاورميانه ارزيابي شده و سپس مدل كيفيِ رقيب براي پيش‌بيني بي‌ثباتي سياسي ابداع شده است.

This article tries to evaluate some prediction modles of intelligence agencies on political instability, and explain their failure in predicting recent Middle East developments. Author, in his hypothesis, claims that quantitative prediction modles of intelligence agencies because of reliance on correlation rather than causation, and lack of adequate knowledge of their cases, has a limited capability for prediction. To evaluate his hypothesis, author describes quantitative modle’s prediction of Middle East developments and then compares it with his own qualitative model’s prediction.