تحليل و نقد مطالعات قرآني مستشرقان

Analysis and Criticism of Quranic Studies of Orientalists

مطالعه اسلام همواره در كانون توجه شرق‌شناسان، خاصه شرق‌شناسان مسيحي و يهودي، بوده است و در ميان موضوعات اسلامي، قرآن مهم‌ترين حيطه اين توجه بوده است. اين مقاله در پي يافتن پاسخ اين مسيله است كه اصلي‌ترين رويكرد مستشرقان در مطالعات قرآني چه بوده است؟ براي يافتن پاسخ ابتدا به ريشه‌يابي وجود رويكردهاي غيرعلمي در آثار قرآن‌پژوهان غربي پرداخته و علل پديد آمدن اين رويكردها در آثار آنان تبيين مي‌‌شود. از همان ابتدا رويكرد اصلي مطالعات قرآن‌شناختي مستشرقان رد و تخطيه قرآن بوده است. با وجود بارقه‌هايي از تحول مثبت در رويكرد غربيان به قرآن در نيم قرن اخير، رويكرد انكارگرايانه همچنان باقي است؛ با اين تفاوت كه‌ آثار جديد در قالب‌هاي پوشيده‌تر و ظريف‌‌تري ارايه مي‌شود.

Study of Islam has always been a major concern of orientalists particularly Christian and Jewish ones, the holy Quran being the most important in their Islamic topics. The present article seeks to respond to the following question: What is the principal approach of orientalists in Quranic studies? To find an answer, the article traces the roots of non scholarly approaches in the works of western Quranic scholars, explaining the causes of their emergence in orientalists works. From the very beginning, the principal approach in orientalists’ Quranic studies has been rejecting and falsifying the Quran. In spite of glimmers of promising developments in western approaches towards the Quran in the second half of the 20th century, the denial -oriented approach is still there. The only difference is that the new works are authored in more concealed and more delicate forms