بررسي بكارگيري واحدهاي حركتي در عضلات بازكننده زانو

زمينه و هدف: شرايط بيومكانيك اندام ميتواند تاثير بارزي بر بكارگيري واحدهاي حركتي داشته باشد. الكترو ميوگرافي سطحي روشي است براي ارزيابي فعاليت عضلاني و زمان شروع آن در هنگام فعاليتهاي مختلف. هدف از اين تحقيق استفاده از اين روش براي تعيين كاركرد مراكز كنترل حركت به ازاي نوع كار در عضلات اكستانسور مفصل زانو است.روش بررسي: تعداد ده فرد سالم در اين تحقيق شركت كردند و در دو زنجيره باز و بسته پنج بار حركت خم و باز شدن زانو را همزمان با ثبت الكتروميوگرافي عضلات انجام دادند. پس از محاسبه انتگرال هر يك از تكرارها بر اساس زنجيره (باز - بسته) و نوع انقباض (كانسنتريك - اكسنتزيك) متوسط سه تكرار مياني از پنج تكرار محاسبه و مقايسه شدند.يافته ها: مقايسه بكارگيري واحدهاي حركتي در سه عضله اكستانسور زانو در دو نوع انقباض كانسنتريك و اكسنتريك در زنجيره باز تفاوت معني داري را نشان نداد ولي در زنجيره بسته براي دو عضله واستوس مدياليس و واستوس لتراليس اين تفاوت معني دار بود (P<0.05). نتايج نشان داد كه تفاوت معني داري در بكارگيري واحدهاي حركتي سه عضله بين دو زنجيره باز و بسته در دو نوع انقباض وجود دارد (P<0.00) .نتيجه گيري : در زنجيره باز بين دو انقباض كانسنتريك و اكسنتريك نحوه بكارگيري واحدهاي حركتي تفاوتي ندارند. اين فرايند حاكي از آن است كه صرف نظر از نوع انقباض در زنجيره باز وارد ساختن نرونهاي حركتي در يك الگوي كنترلي قرار دارند. در زنجيره بسته انقباض كانستريك از بكارگيري واحدهاي بيشتري نسبت به اكسنتريك بر خوردار است كه با مكانيزم ميزان دخالت جزء انقباضي نسبت به عوامل غير انقباضي همسو است و اين امر ناشي از طبيعت دو نوع فعاليت است كه در زنجيره بسته بيشتر عينيت پيدا كرده است. مقايسه بين دو زنجيره نشان داد كه در زنجيره بسته هر دو نوع انقباض (اكسنتريك و كانسنتريك) داراي حجم بيشتري از واحدهاي حركتي هستند. بدين معني كه در زنجيره بسته به لحاظ اثر نيروهاي وارده اين افزايش اتفاق افتاده است.