تحليل موانع به كارگيري مديريت بهينه منابع آب در نظام كشاورزي ايران

The Barriers to Optimal Management of Water Resources in Iran’s Agricultural System

آب آبياري به مثابه منبعي ضروري در توليد و فعاليت‌هاي معيشتي خانوار مشاركت دارد. در سال‌هاي اخير، به منظور اطمينان از كافي بودن آب براي كشاورزي، مديريت پايدار نظام آبياري و برآورده ساختن ساير نيازها، همواره ايجاد ارتباط ميان تقاضاي مصرف كنندگان و عرضه كنندگان آب ضرورت داشته است. در تحقيق حاضر، به منظور دستيابي به اهداف مورد نظر، از آمار توصيفي و استنباطي استفاده مي‌شود و 350 نفر از مولدان در قالب نمونه اي از مولدان شش منطقه انتخاب مي‌شوند. بر اساس تحليل عاملي، موانع موجود در به كارگيري مديريت بهينه منابع آب كشاورزي، به ترتيب اهميت، به چهار گروه اقتصادي و مالي، برنامه‌ريزي, آموزش و ترويج، و موانع طبيعي دسته بندي مي‌شوند. كل واريانس تبيين شده از طريق اين چهار عامل در عدم به كارگيري مديريت صحيح منابع آب كشاورزي 56/40 درصد است؛ و بقيه واريانس را نيز عوامل ديگري تبيين مي كنند كه در پژوهش حاضر، در دسترس نبودند.

Irrigation water is a necessary source for production and livelihood activities for households. Establishing a balance between consumption demand for water and its supply is always necessary to ensure the adequacy of water for agriculture, sustainable management of irrigation system and provision of water for other requirements. The present study applies descriptive and inferential statistics to achieve the objectives of the study. 350 producers are selected from 6 areas. The barriers to optimal management of water resources can be counted as economic, financial, planning, extension and educational factors. The factors can explain 40.56 percent of the variance in dependent variable.