مقايسه كارايي كوادرات هاي اصلي و تعديل شده ويتاكر در تعيين غناي گونه اي ( مطالعه موردي: مراتع مشجر پشته ميوله استان ايلام)

مراتع اكوسيستم هاي طبيعي هستند كه در برگيرنده منابع عظيمي از ذخاير ژنتيكي و تنوعي از گونه هاي گياهي هستند كه همواره اين گوناگوني زيستي، متضمن پايداري مرتع در مقابل عوامل متغير محيطي و زيستي است.تغييراتي كه انسان در قرن اخيردر اكوسيستم هاي طبيعي بوجود آورده باعث شده كه بسياري از گونه هاي با ارزش از طبيعت محو و يا در حال انقراض قرار بگيرند كه نتيجه آن كاهش تنوع بيولوژيك و به طبع آن كاهش غني گونه اي مي باشد.ايجاد پاركهاي طبيعي و ملي تصميمي است به منظور حفظ گونه ها و جلوگيري از تداوم تخريب در اكوسيستم ها كه حفاظت از اين زيستگاهها مي تواند نقش اساسي در اداره صحيح ساير مناطق بخصوص مناطق همجوار جهت توليد مواد صنعتي،دارويي و غذايي داشته باشد.بدين منظور يكي از راههايي كه مي توان به سلامت و پايداري اكوسيستم پي برد، بررسي غناي گونه اي مي باشد. در اين خصوص استفاده از روش هاي مناسب بسيار اهميت دارد. در اين مطالعه دو روش ويتاكر در اندازه گيري غناي گونه اي مورد مقايسه قرار گرفتند. منطقه مورد مطالعه مراتع مشجر پشته ميوله استان ايلام مي باشد. پس از بازديدهاي صحرايي و انتخاب توده معرف در هر تيپ گياهي، نمونه گيري به طور كاملا تصادفي براي دو قاب اصلي و تعديل شده ويتاكر انجام شد. در مجموع 154 گونه گياهي متعلق به 121 جنس و 35 خانواده گياهي مي باشد در منطقه مورد مطالعه شناسايي شد كه خانواده Asteraceaeبا 25 گونه گياهي داراي بيشترين غناي گونه اي مي باشد. با مقايساتي كه براي فاكتور هاي اندازه گيري شده در هر دو قاب اصلي و تعديل شده و يتاكر انجام شد،اختلاف معني داري بين دو قاب مشاهده شد كه قاب تعديل شده ويتاكر غناي گونه اي بيشتري را نشان داد. قاب تعديل شده ويتاكر رابط رگرسيوني بهتري را بين تعداد گونه و سطح پلات ايجاد نمود.