اثر فعاليت آنزيم هاي بزاق انسان در تجزيه رزين كامپوزيت دنداني

The Effect of Salivary Enzymes on Biodegradation of Dental Composite Resins

فعاليت كلسترول استراز CE در بزاق 55 نفر از داوطلبان سالم شناسايي شدند. هدف از اين تحقيق بررسي وجود استرازها و به خصوص كلسترول استراز در بزاق انسان و اثر آن به صورت جداگانه روي منومرهاي رزين و هم چنين روي كامپوزيت هاي ساخته شده از هر دو نوع اين منومرها بود. دو نوع ساختمان معمول منومري، بيس فنيل گلايسيديل دي متاكريلات (آب گريز) و تري اتيلن گليكول دي متاكريلات (آب دوست) انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. نمونه هاي بزاق انساني ابتدا سانتريفوژ و سپس روي ستون ژل فيلتراسيون جداسازي شدند قسمت‏هاي جدا شده همراه با منومرهاي فوق و هم چنين با كامپوزيت هاي تجاري انتخابي در 37 درجه سانتي گراد براي بررسي فعاليت CE انكوبه شدند. بررسي عمل زيست تجزيه با استفاده از روش كروماتوگرافي مايع با كارآيي بالا HPLC انجام شد. قسمت هايي كه بيشترين فعاليت كلسترول استراز را داشتند تمايل كمتري به تجزيه منومر آروماتيك (آب گريز) و هم چنين ماده كامپوزيتي از خود نشان دادند و اثر آن ها روي منومرهاي آب دوست بسيار بيشتر بود. با توجه به يافته هاي اين تحقيق نتيجه گرفته شد كه آنزيم كلسترول استراز بزاقي در مقابل تجزيه كامپوزيت هاي دنداني موجود در بازار كه از مخلوط منومرهاي آب گريز و آب دوست ساخته شده‏اند فعاليت زيادي دارد. به اين دليل توصيه مي شود كه در تهيه اين كامپوزيت هاي نسبت منومرهاي آب دوست و آب گريز با دقت انتخاب شوند به طوري كه در مقابل اثر آنزيم هاي بزاقي بيشترين مقاومت را از خود نشان دهند.

Cholestrol esterase activity was measured in whole saliva of 55 healthy volunteers. The aim of research was to evaluate the esterase, in particular cholesterol esterase activity, in human saliva together with investigating its effect on monomers and resins composed of these monomers separately. Two typical resin monomers, bis-phenyl glycidyl dimethacrylate, BisGMA (hydrophobic structure) and triethylene glycol dimethacrylate, TEGDMA (hydrophilic structure), were selected for our investigations. Human saliva samples were processed, fractionated on a gel filtration column and assayed for CE activity. Selected fractions were incubated at 37° C with the above monomers and some commercial composites made of both types of monomers. Degradation was monitored using high-performance liquid chromatography (HPLC). The fraction with the highest cholesterol esterase character preferentially degraded the hydrophilic monomer and significantly degraded more of the composite’s material. It was, therefore, concluded that salivary cholesterol esterase had preferences for distinct composite resin components and care should be taken in selection of monomers when synthesizing composite resins.