سنجش و بررسي شاخص هاي كيفيت زندگي در كانون هاي اسكان عشايري، مطالعه موردي؛ كانون هاي اسكان عشايري استان هاي فارس و اصفهان

Measuring and Developing Quality of Life Indexes in nomads Settlement Centers, Case Study: nomads Settlement Centers of Fars and Isfahan Provinces

امروزه با توسعه برنامه ريزي هاي مكاني، ميزان رضايت از كيفيت زندگي در فضاهاي برنامه ريزي شده از اهداف اوليه و اصلي به شمار مي رود. به طوري كه بهبود كيفيت زندگي مي تواند زمينه هاي توسعه اجتماعي، اقتصادي و كالبدي را به همراه داشته باشد. اين مقاله با هدف بررسي شاخص هاي كيفيت زندگي كانون هاي اسكان عشايري تدوين شده است. نوع تحقيق به صورت كاربردي- توسعه اي است و روش مطالعه، اسنادي، تحليلي و پيمايشي است. جهت تكميل اطلاعات موجود از پرسشنامه استفاده شده است. با توجه به جمعيت كانون هاي مورد مطالعه، حجم نمونه آماري بر اساس فرمول كوكران تعداد 384 نفر برآورد شده است. و براي آزمون فرضيات پژوهش نيز از آزمون T.test و آزمون توكي با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه بر اساس ديدگاه هاي نمونه، كيفيت آموزش، كيفيت محيط مسكوني، كيفيت محيط فيزيكي، و نيز كيفيت درآمد و اشتغال پايين تر از حد متوسط ارزيابي شده اند.؛ كيفيت سلامت و امنيت و كيفيت كالبدي در حد متوسط ارزيابي شده اند؛ و در مجموع از نظر ابعاد كيفيت زندگي در كانون هاي اسكان مورد مطالعه در سه طبقه قرار مي گيرند؛ كه در طبقه يك كانون هاي دشت بكان، گُل افشان چشمه رحمان با بالاترين سطح رضايت مندي جاي دارند؛ در طبقه دو كانون تل معدن با سطح متوسط و در طبقه سه كانون دشت لار با پايين ترين سطح كيفيت زندگي و رضايتمندي قرار دارند.

Measuring and Developing Quality of Life Indexes in nomads Settlement Centers, Case Study: nomads Settlement Centers of Fars and Isfahan Provinces Amin Dehghani: PhD student of Geography & Rural Planning, Isfahan University Seyyed Skandar Seydaei: Assistant Professor of Geography & Rural Planning, Isfahan University Sirous Shafaghi: Professor of Geography & Rural Planning Department, Isfahan University Abstract Today, developing positional planning, the extent of satisfaction from life quality in planned spaces is considered as primary goals in such a way that improving life quality may provide bases for social, economical and spatial development. The present paper aims at investigating quality of life indexes in tribal settlement centers. Research type is applied-developmental and research method is documental, analytical and survey. To complete available data, questionnaires were used. Concerning the population of studied centers, sample size was estimated 384 by Cochran Formula. To test hypotheses, T.student and Tukey Test using SPSS were employed. Findings indicate that according to model perspectives, education quality, settlement quality, physical environment quality as well as income and employment quality are evaluated lower than normal level. Furthermore, security and health quality and spatial quality are evaluated as normal. Generally speaking, from the viewpoint of quality of life dimensions, those understudy centers are categorized in three levels: 1) highest satisfaction: Dasht-e-Bokan, Golafshan and Cheshmeh Rahman, nomad’s settlement centers; 2) average satisfaction: Tal-e-Maʹadan Center; and 3) lowest satisfaction: and Dasht-e-Lar Center. Key Words: Development, Life Quality, nomads Settlement Centers, Fars, Isfahan