تحليلي از شهودگروي اخلاقي هِنري سيجويك و نقدي بر آن

An Analysis and a Critique of Henry Sidgwick’s Ethical Intuitionism

در اين مقاله خواهم كوشيد كه با روشي تحليلي ـ انتقادي، ابتدا با تكيه بر تحليل انتقادي هنري سيجويك از اخلاق مبتني بر فهم عرفي ــ كه وي آن را «شهودگروي جزمي‌نگرانه» ناميده است ــ و نيز با بيان اصول اخلاقي‌اي كه وي آن‌ها را بديهي و كاملاً معتبر دانسته است، تحليلي از مفاد شهودگروي اخلاقي وي به دست دهم و سپس با تامّلاتي انتقادي در اصول اخلاقي بديهي و كاملاً معتبر مورد نظر سيجويك نشان دهم كه آيا آن اصول به راستي اصولي بديهي و كاملاً معتبرند يا اينكه فاقد بداهت و اعتبار مطلق‌اند و سيجويك آن‌ها را به خطا اصولي بديهي و كاملاً معتبر انگاشته است؟

In this paper, following an analytical-critical method, I will try to give an analysis of Sidgwick’s ethical intuitionism. I will focus on his critical analysis of Common Sense Morality, which he has called “Dogmatic Intuitionism”, and state the moral principles which he has regarded as self-evident and absolutely valid ones. Then, through some critical reflections upon Sidgwick’s moral principles, I will try to answer to the question whether his principles are in fact self-evident and absolutely valid ones or not. I make some points to show that Sidgwick has wrongly assumed them as self-evident and absolutely valid principles.