چكيده فارسي :
بيشتر مفسران، اصوليون و پژوهشگران قرآني معتقدند در قرآن كلام مجمل وجود دارد، در حالي كه به نظر مي‌رسد اين سخن، با آياتي كه قرآن را مبين معرفي كرده در تناقض بوده، با بلاغت قرآن و اصل تفهيم مخاطب ناسازگار است.
اين پژوهش در صدد رفع اين تناقض مي‌باشد. بر اين اساس، با تطبيق شواهد و موارد مورد استناد مدعيان اجمال قرآن با تعريف اصولي مجمل به تحليل و نقد شواهد و موارد پرداخته مي‌شود. آيات دالّ بر روشنگري قرآن نيز مورد بررسي قرار گرفته تا چگونگي روشنگري قرآن مشخص شود.
بدين‌سان ديدگاهي ارايه مي‌شود كه قايل به اجمال در قرآن بوده، اما اجمالي كه با تعاريف اصوليون از مجمل همسويي ندارد. بر اين اساس، وجود برخي از مجملات در قرآن نه تنها با فصاحت و بلاغت و اصل تفاهم در تخاطب ناسازگار نبوده، بلكه از فنون بلاغي شمرده مي‌شود.
چكيده لاتين :
Most of the exegetes, legal theorists (u??l?s), and the Qur’?nic researchers believe that there are succinct (mujmal) words in the Qur’?n; whereas, it seems that this view is in contradiction to the verses introducing the Qur’?n as manifest and is incompatible with the eloquence of the Qur’?n and the principle of tafh?m (causing the addressee to understand). This research is intended to resolve this contradiction. Accordingly, the evidences and instances are analyzed along with a comparison between the evidences and instances on which the claimants of the succinctness in the Qur’?n relied and the u??l? definition of succinct. The verses denoting the enlightenment of the Qur’?n are also examined so as to specify the way the Qur’?n is enlightening.
Thus, a viewpoint is presented here that maintains the succinctness in the Qur’?n, but a succinctness that is not homogeneous with the u??l? definition of succinct; thus some succinct statements and words in the Qur’?n are not only not incompatible with eloquence, rhetoric excellence, and the principle of tafh?m, but are regarded as among the arts of rhetoric, as well.
