تاثير بار كار فعاليت حاد مقاومتي بر آديپوكاين‌ها و شاخص مقاومت انسولين

Effects of Acute Resistance Exercise Load on Adipokines and Insulin Resistance Index

هدف اين تحقيق بررسي تاثير بار كار فعاليت مقاومتي بر غلظت هورمون‌هاي مرتبط با چاقي و مقاومت انسوليني در مردان جوان سالم است. 15 مرد سالم (سن 9/0±1/26 سال، وزن 9/1±4/74 كيلوگرم و قد 3/1±3/176 سانتي‌متر) به صورت داوطلبانه در اين تحقيق شركت كردند. آزمودني‌ها، دو جلسه فعاليت مقاومتي سه نوبتي و پنج نوبتي را با فاصله يك هفته اجرا كردند. برنامه تمريني جلسه سه نوبتي، سه نوبت تمرين با وزنه با 10 تكرار بيشينه بود. براي جلسه پنج نوبتي، پنج نوبت با 10 تكرار بيشينه براي هشت حركت در نظر گرفته شده بود. هشت حركت استفاده شده در تحقيق حاضر عبارتند از: پرس سر شانه با هالتر، بازكردن زانو، جلو بازو، خم كردن زانو (پشت پا)، كشش به پايين با دست باز (زير بغل)، پرس سينه و اسكات. از آزمودني‌ها، سه نمونه خوني (12 ميلي ليتر) قبل از فعاليت، بلافاصله بعد از فعاليت و بعد از برگشت به حالت اوليه (30 دقيقه) گرفته شد و براي تعيين غلظت آديپونكتين، لپتين، انسولين، گلوكز، هماتوكريت و هموگلوبين تحليل شدند. براي تعيين تاثير بار كار فعاليت مقاومتي بر شاخص‌هاي خوني از تحليل واريانس دوطرفه مكرر با آزمون تعقيبي بنفروني و P < 0.05 استفاده شد. تحليل آماري داده ها نشان داد كه آديپونكتين، در پاسخ به هر دو جلسه، به‌طرز معني‌داري افزايش يافت (004/0P= و9/6F2,28=) و اين تغييرات، در پاسخ به دو جلسه تفاوت معني‌داري داشتند (045/0P= و8/4 F1,14=). اگرچه غلظت لپتين، پس ازهر دو جلسه سه و پنج نوبتي، به‌طور معني‌داري (017/0P= و 7/4F2,28=) كاهش نشان داد، اما تغييرات آن در پاسخ به دو جلسه فعاليت تفاوت معني‌داري نداشتند (P < 0.05). همچنين، مقاومت به انسولين در پاسخ به دو جلسه افزايش معني‌داري (037/0P= و7/3 F2,28=) نشان داد، اما بين دو جلسه تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. زماني كه داده‌ها، با استفاده از تغييرات حجم پلاسما تصحيح شد، غلظت لپتين و آديپونكتين در پاسخ به فعاليت مقاومتي به‌طرز معني‌داري كاهش نشان داد و پاسخ آديپونكتين به دو جلسه فعاليت مقاومتي، همچنان تفاوت معني‌داري داشت. بر اساس يافته‌هاي اين تحقيق، مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه بار كار فعاليت مقاومتي تنها بر غلظت آديپونكتين تاثير معني‌داري دارد و تغييرات هورمون‌هاي مرتبط با چاقي، در پاسخ به فعاليت مقاومتي، احتمالاً به علت پديده جابجايي پلاسما از خون به فضاي بين سلولي مي باشد.

The purpose of this study was to compare the responses of adiponectin, leptin and insulin resistance to two resistance exercise protocols of different volume. Fifteen healthy male volunteers (age, 26.1±0.9) after determination of their maximum strength (10-RM) performed two resistance exercise trials with one week intervening. In one trial they performed 3 sets of 10 repetitions at 100% of 10-RM for 8 upper and lower body exercises. In the second trial they performed 5 sets of 10 repetitions at 100% of 10-RM. Subjects were allowed one minute rest between exercises and sets. In each trial 3 blood samples were taken before exercise, immediately after exercise and after 30 minutes recovery. Blood samples were analyzed for hemoglobin and hematocrit; while, glucose, insulin, adiponectin and leptin concentrations were measured in plasma. Adiponectin increased significantly in response to two resistance exercise protocols (F2,28=6.9, P=0.004) and that the changes were significantly different in response to two trials (F1,14=4.8, P=0.045). Although leptin concentration decreased in response to two resistance exercise trials (F2,28=4.7, P=0.017), the responses were not significantly different (P > 0.05). Insulin resistance increased significantly in response to two resistance exercise protocols (F2,28=3.7, P=0.037), though, no significant difference was detected between them (P > 0.05). When data were corrected for changes in plasma volume during exercise, adiponectin and leptin concentrations decreased in response to resistance exercise but the reductions were statistically different (P < 0.05) only for 5-set trial. It is concluded that adiponectin and leptin are increased and reduced; respectively, in response to resistance exercise probably due to hemoconcentration; and that, only changes in adiponectin were related to resistance exercise load.