رابطه كارآمدي مربيگري و انسجام گروهي در تيم‌هاي واليبال ليگ برتر ايران

Relationship between Coaching Efficacy and Team Cohesion in Men’s Volleyball Super League

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه كارآمدي مربيگري و انسجام گروهي در تيم‌هاي واليبال ليگ برتر مردان ايران و پيش‌بيني انسجام گروهي بر اساس ابعاد كارآمدي مربي است. آزمودني‌هاي پژوهش حاضر 123 نفر از واليباليست هاي نخبه ليگ برتر ايران بودند. ابزار اندازه گيري پرسشنامه اطلاعات فردي، پرسشنامه پنج ارزشي كارآمدي مربي (مِيِر و همكاران، 2005) و پرسشنامه انسجام گروهي (كارون و همكاران، 1985) بود. همچنين از معادله (vargas -tonsing) براي بررسي همبستگي گروهي استفاده شد. براي تجزيه و تحليل آماري از ضريب پيرسون و مدل رگرسيون خطي چندمتغيري استفاده شد (05/0??). نتايج پژوهش نشان داد بازيكنان كارآمدي مربي و انسجام گروهي تيم‌هاي خود را به ترتيب در حدود 76 و 6/68 درصد مي‌دانند. همچنين از ميان ابعاد كارآمدي مربيگري و انسجام گروهي، تنها بين ابعاد كارآمدي شخصيت‌سازي و جاذبه گروهي فردي - اجتماعي رابطه معني‌دار وجود ندارد (162/0 < P). نتايج تحليل رگرسيون نشان داد ابعاد كارآمدي مربيگري مي تواند انسجام گروهي تيم‌هاي واليبال را پيش‌بيني كند (001/0 > P) و كارآمدي انگيزشي (382/0=B)، كارآمدي تاكتيكي (839/0=B)، كارآمدي تكنيكي (453/0-=B) و كارآمدي شخصيت‌دهي (269/0-=B) پيش‌بيني‌كننده‌هاي مهم انسجام گروهي تيم‌ها هستند؛ بنابراين پيشنهاد مي‌شود مديران تيم‌ها به منظور دست‌يابي به انسجام تيمي بهتر به شاخص هاي كارآمدي مربيان تيم‌هاي خود توجه ويژه‌اي داشته باشند و برنامه‌ريزي‌هاي لازم را انجام دهند.

The purpose of present study was investigation of coaching efficacy and team cohesion Relationship among teams of Iran volleyball super league and predicting team cohesion based on coaching efficacy dimensions. Participants of this study were 72 elite volleyball players of Iran super league. Measurement instruments used in this research were three questionnaires of personal information, five-scale coaching efficacy questionnaire (Mayer et al, 2005) and team cohesion questionnaire (karven at al, 1985). Also, vargas-tonsing was used in order to assessing team cohesion. In order to statistical analysis, Pearson correlation coefficient and multi-variable linear regression model were used (P?0.05). Finding of this study showed that players understand their coach efficacy, and team cohesion respectively 76 and 68.6 percent. In addition, among coaching efficacy and team cohesion dimensions, only there wasn’t significant correlation between character making efficacy and group-individual-social attraction dimension (P > 0.162). Results of regression analysis indicated that coaching efficacy dimensions can significantly predict volleyball teamsʹ cohesion (P < 0.001); and motivational efficacy (B=-0.453), tactical efficacy (B=0.839), technique efficacy (B=-0.453), and character-giving (B=-0.269) are important predictors of regression equation. Based on present study results it is suggested that we should emphasis on coaching efficacy to improve male volleyball teamsʹ cohesion.