تاثير هدف‌گزيني بر يادگيري يك تكليف ادراكي- حركتي در نوجوانان كم‌توان ذهني

Effect of goal setting on learning a perceptual motor task in adolescents with mental retardation

تاثير مثبت هدف‌گزيني بر بهبود عملكرد و يادگيري تكاليف ورزشي در افراد سالم محرز است، اما اين موضوع تاكنون دحر افراد داراي عقب‌ماندگي ذهني بررسي نشده است. بنابراين هدف اصلي تحقيق حاضر مطالعه اثر شرايط تمرينيِ همراه با هدف‌گزيني در مقابل شرايط تمرينيِ بدون هدف‌گزيني بر يادگيري يك تكليف ادراكي-حركتي (دارت) در نوجوانان كم‌توان ذهني است. شركت‌كنندگان 22 دانش‌آموز دختر نوجوان12 تا 15 سال كم‌توان ذهني بودند كه به‌طور تصادفي در دو گروه هدف‌گزيني و عدم هدف‌گزيني (تعداد هر گروه 11 نفر) قرار داده شدند. براي گروه هدف‌گزيني، اهداف عملكردي در جلسات تمرين برگزيده مي‌شد. هر دو گروه در مورد اجرايشان بازخوردي يكسان دريافت كردند. در شرايط تمرينيِ تعيين شده، هر دو گروه تكليف هدف را براي 10 جلسه تمرين كردند. پيش‌آزمون وآزمون‌هاي يادداري فوري و تاخيري براي هر دو گروه انجام شد. براي تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي تحليل واريانس مكرر و t مستقل استفاده شد. نتايج نشان داد كه شرايط عدم هدف‌گزيني نسبت به شرايط هدف‌گزيني در اكتساب و يادگيري تكليف ملاك، سودمندتر بوده است. به نظر مي‌رسد استفاده از هدف‌گزيني براي نوجوانان كم‌توان ذهني براي يادگيري تكاليف ورزشي، فرآيند يادگيري تكليف حركتي را پيچيده مي‌كند.

The main purpose of the present study was to examine the effects of goal setting versus no goals training condition on learning of a perceptual-motor task (darts) in adolescents with mental retardation (AWMR). The study included 22 AWMR female students (aged from 12 to 15 years) whom they randomly assigned to a goal setting or no goals group (n1=n2=11). No goals group was provided with feedback about their performance while goal setting group received performance goal setting programs as well as feedback about their performance in training sessions. At the determined training condition, the two groups performed the aiming task for 10 sessions. Both groups performed an immediate retention test immediately after the last exercise session, and performed a delayed retention test after 10 days of no practice. Repeated measure ANOVA and an independent t test were used for analyzing data. Results showed that no goals condition was much more beneficial for the task acquisition and learning than goal setting condition. The findings of our study indicate that providing AWMR with goal setting programs may complicate the process of motor task learning for them