تاثير برنامه خودمديريتي بر وضعيت سلامت بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

The Effect of Self-Management Program on the Health Status of Multiple Sclerosis Patients

چكيده زمينه و هدف: مولتيپل اسكلروزيس يكي از شايع ترين بيماري هاي مزمن سيستم عصبي مركزي است. مزمن بودن ماهيت بيماري، نداشتن درمان قطعي و درگير ساختن فرد درسن جواني مي تواند اثر مخربي بر وضعيت سلامت بيماران داشته باشد. اين پژوهش با هدف تعيين تاثير برنامه خودمديريتي بر وضعيت سلامت بيماران مبتلا به ام اس انجام شد. روش بررسي: نمونه هاي اين پژوهش نيمه تجربي را 82 مددجوي مبتلا به بيماري ام اس مراجعه كننده به انجمن ام اس شهر تهران در سال 1388-1387 تشكيل مي دادند كه به صورت نمونه هاي در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات مورد نياز با استفاده از پرسشنامه هاي مشخصات دموگرافيك و وضعيت سلامت جمع آوري گرديده است. نتايج حاصل با استفاده از روش- هاي آمار توصيفي و استنباطي با نتايج قبلي مورد مقايسه قرار گرفت. يافته ها: در تجزيه وتحليل داده ها قبل از مداخله ، بين ميانگين امتياز زير مقياس هاي سلامت بين گروه شاهد و تجربي تفاوت معني داري مشاهده نشد. اين در حالي است كه بعد از مداخله و دو ماه بعد (به جز عملكرد اجتماعي و درد ) ، در زير مقياس سلامت بين دو گروه تفاوت معني داري مشاهده شد(05/0 > P ). در سه بار اندازه گيري نيز در ميانگين امتياز زير مقياس هاي سلامت بين دو گروه تفاوت معني داري مشاهده شد(05/0 > P ). نتيجه گيري: نتايج نشان مي دهد كه برنامه خودمديريتي موجب بهبود ابعاد مختلف سلامت در بيماران ام اس گرديده است ، لذا به كار گيري اين روش حمايتي مي تواند به عنوان يك روش موثر، به منظور مديريت مشكلات ناشي از بيماري ام اس و توانمندسازي آنان بكار گرفته شود.

Abstract Background and Objective: Multiple sclerosis is one of the most common chronic diseases in Central Nervous system. its chronic nature, absence of known cure and onset in young adults results in deteriorating effect on the heath of these people. This study was carried out to determine the effect of self-management program on Health Status of patients with multiple sclerosis ( MS). Material and Methods: the participants of this pre-experimental study were 82 MS patients referring to Iranian society of MS in Tehran selected via convenience sampling. The data was collected by a demographic data sheet and the health status questionnaire, and analyzed by descriptive and inferential statistics. Results: Before intervention, the mean of health status subscales show that there is no significant difference between two groups of case and control, While after intervention and two months later(except of pain and social function) , there are significant differences in the health subscales of two groups (p?0.05). Furthermore, in three times of measurement, there is a meaningful difference between two groups. Conclusion: the results show that the self-management program results in improving the health status of patients with multiple sclerosis; therefore, application of this supportive method could be useful to empower the MS patients and help them to manage their problems. Key words: Multiple sclerosis, Self-Management, Health status