ارتباط احساس تنهايي با رضايت از زندگي در سالمندان(شهرهاي گرگان و گنبد)

The Relationship between Loneliness and Life Satisfaction of the Elderly in Gorgan and Gonbad Cities

چكيده زمينه و هدف: سالمندي دوران حساسي از زندگي است و توجه به مسايل و نيازهاي اين مرحله يك ضرورت اجتماعي است. در اين سن احساس تنهايي كه در اثر كمبود روابط اجتماعي ايجاد مي شود، علاوه بر سلامت جسماني بر نحوه زندگي و ميزان رضايت از زندگي آن ها تاثير مي گذارد، لذا در اين مطالعه با توجه به اهميت اين مساله، به بررسي تعيين ارتباط تنهايي با رضايت از زندگي در سالمندان پرداخته شده است. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي- همبستگي تعداد 100نفر از سالمندان ساكن شهرهاي گرگان و گنبد كه شرايط ورود به مطالعه را داشتند، به صورت مبتني بر هدف انتخاب شدند. اطلاعات از طريق پرسشنامه هاي احساس تنهايي و رضايت از زندگي جمع- آوري شد. از آزمون هاي آماري توصيفي و آزمون ضريب همبستگي اسپيرمن و ويلكاكسون براي تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد ميزان تنهايي در سالمندان با ميانگين و انحراف معيار(6 ± 14)به ميزان زياد و ميزان رضايت از زندگي با ميانگين و انحراف معيار(7±24)در حد متوسط بودكه آزمون همبستگي اسپيرمن بين ميزان تنهايي با رضايتمندي سالمندان ارتباط معني- داري را نشان داد(6/0- ,r = 01/0 (P < . همچنين بين رضايت از زندگي با تحصيلات، اختلاف معني داري مشاهده شد-(01/0 .(P < نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه تصويري روشن از ارتباط و تاثير احساس تنهايي را بر رضايت از زندگي سالمندان نشان داد. برهمين اساس با تماس هاي مستمر با افراد سالمند و شناسايي موقعيت هاي منحصر به فرد نظير كاهش روابط اجتماعي و شناسايي ذهنيات و باورهاي سالمندان و افزايش آگاهي مراقبت كنندگان بهداشتي و خانواده ها و اطرافيان سالمندان نسبت به درك و تقويت روابط و تعاملات در سنين سالمندي و طراحي برنامه هاي آموزشي، درماني و توانبخشي موجب پيشگيري از احساس تنهايي و ايجاد رضايت از زندگي در سالمندان مي شود.

Abstract Background and Objective: Ageing is a sensitive period of life, and attention to the needs and an issue of this stage is a social necessity. The loneliness caused by lack of social relationship impacts on physical health, quality of life and life satisfaction of the elderly. Because of importance of this problem, we aimed at determining the relationship between loneliness and life satisfaction in elder people. Material and Methods: In study descriptive-correlational study, 100 senior citizens living in Gorgan and Gonbad were selected via purposive sampling. We collected the data by loneliness and life satisfaction questionnaires and analyzed by descriptive statistics, Wilcoxon test, and Spearman correlation coefficient. Results: The mean and SD (14±6) of loneliness are high and of life satisfaction are average (24±7). Based on spearman, the correlation between loneliness and life satisfaction is significant (p < 0.01, r= 0.6). Also, there is significant difference between life satisfaction and education al level (p < 0.01(. Conclusion: In line with this study clarified the effect of loneliness on life satisfaction, we recommend having continual contact with the elderly to recognize their social relationships and beliefs, family and health staff training about aging to enhance the perceptive interactions and designing some educational, therapeutic and rehabilitation programs. Keywords: Loneliness، Life satisfaction ،Elderly