مقايسه نمادپردازي نور و سياهي در شهود عارفانه در طريقه كبرويه و مسيحيت شرقي

Comparison Symbolism of Light and Darkness on Mystical Vision between Kobrāwīyids and Eastern Christianity

در اين پژوهش شهود در عرفان طريقه كبرويه با عرفان مذهب ارتدكس به صورت مقايسه‌اي بررسي مي‌شود. بيش تر عرفاي هر دو طريق خدا را در قالب نور مشاهده كرده اند، اما گروهي از آنان خدا را در نماد سياهي يا نور سياه تجربه نموده‌اند. آنان براي تنزيه خدا از هر گونه تشبيهي، حضور درك‌ناپذير او را در نماد نور سياه بيان كرده‌اند؛ اين نوري است كه موجب ديدن است، ولي خود از شدت ظهور و كمال قرب ديده نمي‌شود. در اين مقاله به بررسي اين موضوع پرداخته مي‌شود كه با اينكه هر دو طريقه در مفهوم شهود تشابه بسيار دارند، عرفاي ارتدكس شهود خدا را شهود تثليث و به ويژه شهود مسيح توصيف مي‌كنند، اما عرفاي كبرويه به دليل تنزيه مطلق خدا هرگز از شهود خدا سخن نگفته‌اند، بلكه شهود خود را محاضر و مظاهر خدا توصيف كرده‌اند.

In this research, ‘vision’ in Kobr?w?yids and Orthodox Christian mysticism is studied comparatively. Most of the mystics of both ways have experienced God as light, but some of them have experienced God in darkness or black light symbol. They asserted God’s incomprehensible presence in the symbol of black light in order to purify God from any similarity. This is a light that causes the vision, but itself is not seen, because of intensity of shining and nearness. Here, I argue that despite both of the ways have many similarities on concept of the vision, Orthodox mystics describe the vision as vision of Trinity, especially vision of Christ, but Kobr?w?yid sufis do not speak of the vision of God, because they believe in the absolute transcendence of God, and describe their vision as degrees of dignity of God (Mahadher) and His manifestations.