بررسي الگوي تجويز داروهاي آنتي‌بيوتيك در درمان ريشه دندان‌ها توسط دندان‌پزشكان عمومي شهر اصفهان

Antibiotic prescription pattern for endodontic treatment by general dental practitioners in Isfahan, Iran

چكيده مقدمه: موارد تجويز آنتي‌بيوتيك‌ها در دندان‌پزشكي و به خصوص درمان ريشه محدود مي‌باشد؛ اما آنتي‌بيوتيك‌ها به طور گسترده‌اي در دندان‌پزشكي تجويز مي‌شوند. اطلاعات اندكي در مورد عادات تجويز آنتي‌بيوتيك در ميان دندان‌پزشكان موجود است. هدف از اين پژوهش، بررسي و تعيين الگوي تجويز آنتي‌بيوتيك‌ها توسط دندان‌پزشكان عمومي شهر اصفهان بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه توصيفي از نوع مقطعي- تحليلي، تعداد 280 دندان‌پزشك عمومي شهر اصفهان در سال 1390 شركت نمودند. ابتدا پرسش‌نامه شامل 15 سوال در مورد نحوه تجويز آنتي‌بيوتيك تهيه گرديد. پيش از شروع مطالعه، روايي و پايايي پرسش‌نامه مشخص گرديد. اطلاعات به دست آمده از پرسش‌نامه، در نرم‌افزار SPSS به وسيله آزمون‌هاي آماري توصيفي بررسي گرديد. يافته‌ها: آموكسي‌سيلين mg 500 به صورت 3 بار در روز (6/63 درصد) و پني‌سيلين VK، mg 500 به صورت 4 بار در روز (4/11 درصد) به ترتيب اولين و دومين آنتي‌بيوتيك انتخابي براي بيماران بدون حساسيت به پني‌سيلين بودند. براي بيماران داراي حساسيت به پني‌سيلين‌ها نيز، كليندامايسين mg 300 به صورت 4 بار در روز (3/39 درصد) و اريترومايسين mg 400 به صورت 4 بار در روز (2/28 درصد) اولين و دومين آنتي‌بيوتيك تجويز شده بودند. دوز دو برابر اوليه در 5/32 درصد از موارد رعايت مي‌شد. كمترين مورد تجويز آنتي‌بيوتيك پولپيت دردناك بدون پريودنتيت اپيكالي (7/5 درصد) و بيشترين مورد تجويز آنتي‌بيوتيك نكروز پالپ همراه آبسه‌ حاد اپيكالي (85 درصد) بود. نتيجه‌‌گيري: صحيح‌ترين عملكرد دندان‌پزشكان در مورد مدت زمان تجويز آنتي‌بيوتيك و نادرست‌ترين عملكرد دندان‌پزشكان در ارتباط با موارد تجويز آنتي‌بيوتيك بود. افزايش سطح آگاهي و دانش دندان‌پزشكان در تجويز صحيح و اصولي داروهاي آنتي‌بيوتيك در برنامه‌هاي آموزشي و دوره‌هاي بازآموزي ضروري به نظر مي‌رسد. كليد واژه‌ها: آنتي‌بيوتيك‌ها، اندودنتيكس، درمان ريشه

Abstract Introduction: Antibiotics are widely prescribed in dentistry. However, the indications of antibiotic therapy are limited, especially in endodontics. There is little information available concerning the pattern of antibiotic prescription among dentists. The aim of this study was to evaluate and determine pattern of antibiotic prescription among general dental practitioners in Isfahan, Iran. Materials and Methods: In this cross-sectional, descriptive study, 280 general dental practitioners of Isfahan were included. A questionnaire containing 15 questions was prepared. Before the study was initiated the reliability and reproducibility of the questionnaire were determined. Data was analyzed by descriptive statistical tests using SPSS software. Results: For non-allergic patients, amoxicillin 500 mg, 3 times daily (63.3%) and penicillin VK 500 mg, 4 times daily (11.4%), were the most commonly prescribed antibiotics, respectively. For patients allergic to penicillins, clindamycin 300 mg, 4 times daily (39.3%) and erythromycin 400 mg, 4 times daily (28.2%), were the first and second antibiotic choices. An initial double dose was prescribed by 39.3% of the subjects. Painful irreversible pulpitis without apical periodontitis (5.7%) and necrotic pulp with acute apical abscess (85%) were the least and the most common cases in which antibiotics were prescribed, respectively. Conclusion: Most of the participants prescribed antibiotics for a proper duration. However, most dentists were not aware of how to prescribe antibiotics. It seems that it is necessary to improve the knowledge of dental practitioners concerning the patterns of antibiotic prescription through continuous education programs. Key words: Antibiotics, Endodontics, Root canal therapy