مقايسه اثر محلول‌هاي روشن كننده و روش ديجيتال غير مستقيم در بهبود كيفيت تشخيصي كليشه‌هاي پري اپيكال تيره

Comparison of the effects of lightening solutions and indirect digital technique on enhancement of the diagnostic quality of dark periapical radiographs

چكيده مقدمه: گاهي به علت ظهور و يا پرتوگيري زياد، كليشه‌هاي راديوگرافي تيره مي‌شوند. اگر بتوان تيرگي اين تصاوير را كاهش داد نياز به انجام دوباره راديوگرافي نخواهد بود. هدف از انجام اين پژوهش، مقايسه روش ديجيتال غير مستقيم و محلول‌هاي روشن كننده در بهبود كيفيت تشخيصي تصاوير راديوگرافي تيره بود. مواد و روش‌ها: در اين بررسي تجربي، 50 راديوگرافي پري اپيكال به روش نيمساز از نواحي گوناگون دنداني فك بالا و پايين نمونه آزمايشگاهي (فانتوم) با كيفيت تشخيصي مطلوب فراهم شد. سپس، زمان تابش 5/1 برابر شد تا تصوير تيره ايجاد شود. نمونه‌هاي تيره به وسيله محلول روشن كننده و روش ديجيتال غير مستقيم اصلاح شدند. براي نمونه‌ها توسط سه دستيار آموزش ديده راديولوژي و به طور جداگانه با استفاده از پرسش‌نامه نمره‌هايي از 1 تا 4، بر پايه كيفيت ثبت شد. داده‌ها گردآوري و به كمك آزمون‌هاي Friedman و Wilcoxon بررسي آماري شدند (05/0 = ?). يافته‌ها: ميان كيفيت تشخيصي تصويرهاي تيره و گروه‌هاي ديگر اختلافي معني‌دار وجود داشت (001/0 > p value). كيفيت تصويرهاي تيره روشن شده با محلول روشن كننده و روش ديجيتال غير مستقيم از گروه شاهد بهتر بود (001/0 > p value). كيفيت تشخيصي تصويرهاي روشن شده با محلول بالاتر از تصويرهاي روشن شده ديجيتالي بود (001/0 > p value). نتيجه‌‌گيري: با توجه به محدوديت‌هاي اين مطالعه، كاربرد محلول‌هاي روشن كننده در بهبود كيفيت تشخيصي كليشه‌هاي تيره بر از روش ديجيتال ارجح مي‌باشد. بررسي‌هاي بيشتر توصيه مي‌گردد. كليد واژه‌ها: راديوگرافي دنداني، راديوگرافي ديجيتال، بهبود تصاوير

Abstract Introduction: Occasionally, due to overexposure or over-development, radiographs become dark. If this darkness can be decreased, there will be no need to repeat the radiographs. The aim of this study was to compare the effects of indirect digital technique and lightening solutions on improvement of diagnostic quality of darkened radiographs. Materials and Methods: In this experimental study, 50 periapical radiographs were taken from different areas of the maxilla and mandible of a head phantom with standard diagnostic quality using the bisecting technique. Subsequently, the exposure time was increased 1.5 times to produce darkened radiographs. The darkened radiographs were corrected by the use of a lightening solution and an indirect digital technique. Three well-trained post-graduate oral radiology students separately assessed the radiographs and graded the radiographs from 1 to 4 using a questionnaire based on their quality. Data were analyzed using Friedman’s and Wilcoxson’s tests (? = 0.05). Results: There were statistically significant differences between diagnostic qualities of darkened radiograph and other groups (p value < 0.001). The qualities of radiographs lightened with lightening solution and indirect digital technique were better than those of the control group (p value < 0.001). The qualities of radiographs lightened with lightening solution were better than those lightened by indirect digital technique (p value < 0.001). Conclusion: Under the limitations of this study in the enhancement of diagnostic quality of dark radiographs, the lightening solution was better than indirect digital technique. Further evaluations are recommended. Key words: Dental radiography, Digital radiography, Image enhancement