بررسي بافت‌شناسي اثر تزريق داخل صفاقي دگزامتازون و هيدروكورتيزون بر التهاب مفصل گيجگاهي- فكي در موش آزمايشگاهي

Histological evaluation of intraperitoneal injection of dexamethazone and hydrocortisone on the temporomandibular joint

چكيده مقدمه: اختلال مفصل گيجگاهي- فكي يكي از شايع‌ترين اختلالات فكي است. كورتيكواستروييدها از جمله داروهايي هستند كه در زمينه دردهاي شديد و مداوم اين مفصل كه در ارتباط با شرايط التهابي است كاربرد دارند. هدف اين پژوهش، بررسي اثر مقايسه‌اي بافت‌شناسي تزريق داخل صفاقي دگزامتازون و هيدروكوتيزون بر التهاب مفصل گيجگاهي- فكي در موش آزمايشگاهي بود. مواد و روش‌ها: اين مطالعه تجربي بر روي 27 موش آزمايشگاهي با وزن تقريبي 250-200 گرم انجام شد. براي ايجاد التهاب در مفصل گيجگاهي- فكي، دهان نمونه‌ها حدود 20 ميلي‌متر باز گرديد. اين عمل يك بار در روز به مدت 10 روز متوالي انجام شد، نمونه‌ها به سه گروه تقسيم شدند گروه 1 شامل 3 نمونه كه درمان نشدند و گروه‌هاي 2 و 3 هر كدام شامل 12 نمونه كه در روز يازدهم، دگزامتازون به ميزان mg/kg 2/1 براي گروه 2 و هيدروكورتيزون به ميزان mg/kg 32 براي گروه 3 داخل صفاقي تزريق شد. نمونه‌هاي گروه شاهد در هفته ششم و نمونه‌هاي گروه 2 و 3 در هفته اول و ششم بعد از تزريق دارو قرباني شدند و بر اساس 4 فاكتور هايپرپلازي سينوويال، وسكولاريتي، رسوبات فيبريني و چسبندگي سينوويال امتيازاتي از 1 تا 11 به هر گروه تعلق گرفت و داده‌ها با آزمون‌هاي Kruskal-Wallis و Mann-Whitney آناليز شد (05/0 = ?). يافته‌ها: شدت التهاب در گروه‌هاي 2 و 3 در مقايسه با گروه شاهد اختلاف معني‌دار نشان داد (006/0 = p value) ميزان التهاب در گروه 2 در هفته اول و ششم بعد از تزريق دارو تفاوت معني‌دار نشان داد (026/0 = p value). نتيجه‌‌گيري: تزريق داخل صفاقي دگزامتازون و هيدروكورتيزون باعث كاهش التهاب در مفصل گيجگاهي- فكي نمونه‌ها در نماي بافت‌شناسي شد. بيشترين پاسخ ضد التهابي مشاهده شده مربوط به دگزامتازون در هفته ششم بعد از تزريق دارو بود. كليد واژه‌ها: التهاب، مفصل گيجگاهي- فكي، تزريق، كورتيكواستروييدها

Abstract Introduction: Temporomandibular joint (TMJ) dysfunction is one of the most common jaw disorders. Corticosteroids are indicated for severe pain in the TMJ, related to inflammatory conditions. The aim of this study was to compare histological effects of intraperitoneal injection of dexamethasone and hydrocortisone on TMJ inflammation in rats. Materials and Methods: In this experimental study twenty-seven rats weighing 200-250 g were used. Inflammation was induced by opening the rats’ mouth 20 mm manually once a day for 10 consecutive days. The rats were randomly divided into three groups. Group I rats (n = 3) were left without any treatment; the rats in group II (n = 12) were injected with a single intraperitoneal dose of 1.2 mg/kg of dexamethasone; the rats in group III (n = 12) were injected 32 mg/kg of hydrocortisone after 11 days. The control rats were sacrificed at 6 weeks, while the rats in groups II and III were sacrificed at weeks 1 and 6 after injection. The groups received scores of 1-11 according to four factors of synovial hyperpelasia, vascularity, fibrin deposits and synovial adhesion. Data were analyzed with Mann-Whitney and Kruskal-Wallis tests (? = 0.05). Results: The results of this study indicated statistically significant differences in inflammation severity between the experimental groups of II and III and the control group (p value = 0.006). There was a significant difference in inflammation severity in group II between week 2 and week 6 (p value = 0.026). Conclusion: Intraperitoneal injection of dexamethasone and hydrocortisone was seen to reduce rat TMJ inflammation in the histological evaluation. The greatest inflammatory response was seen in group II six weeks after injection of medicine. Key words: Corticosteroids, Inflammation, Injection, Temporomandibular joint