اثر افزايش منظم تداخل زمينه‌اي در يادگيري پاس بسكتبال

Regular Increasing Contextual Interference Effect in Learning of Basketball Passing

تحقيق حاضر با هدف پاسخ به اين پرسش انجام شد كه آيا افزايش منظم سطح تداخل زمينه‌اي، براي يادگيري پاس بسكتبال از آرايش مسدود يا تصادفي اثربخش‌تر است. 30 نفر دانشجوي كارشناسي پسر و مبتدي، گزينش و به صورت تصادفي در سه گروه متفاوت دسته بندي شدند. تفاوت گروه‌ها در آرايش تمرين سه نوع پاس بسكتبال بود. گروه مسدود، از هر پاس، 10 تكرار را به صورت پياپي تمرين مي‌كرد. گروه تصادفي در هر جلسه، 30 تكرار را با انتخاب تصادفي از بين سه نوع پاس اجرا مي‌كرد. گروه افزايشي در جلسه اول، از هر سه نوع پاس، 9 تكرار را با آرايش مسدود تمرين مي‌كرد و اجراي پاس آخر به-صورت تصادفي، از سه نوع پاس انتخاب مي‌شد. آرايش تمريني اين گروه، به اين شكل تغيير مي‌كرد كه با افزايش جلسات اكتساب (9 جلسه)، يك پاس از پاس‌هاي مسدود كم و به تصادفي (10% در هر جلسه) اضافه مي‌شد. نتايج نشان داد آرايش افزايشي، در مقايسه با تمرين تصادفي، باعث اجراي بهتر در آزمون‌هاي ياداري و انتقال تاخيري شده است (p < 0.01). در مجموع، پيشنهاد شد براي تسهيل يادگيري چند مهارت حركتي، آرايش جلسات از تداخل كم شروع و به سمت تداخل زياد برنامه‌ريزي شود.

This study was done to answer, whether regular increased of contextual interference is more effective than blocked either random practice schedule for learning of passes in basketball. N=30 undergraduate novice boys randomly assigned in three groups. The groups differed in practice schedule of three different basketball related passes. The blocked group practiced 10 trails from each pass repeatedly. The random group executed 30 trails per session with random selection from three types of passes. In the first session, the increasing group practiced one of the passes nine blocked trials and the last pass was selected randomly. The practice schedule of this group was changed in this condition that with increasing the acquisition sessions (nine sessions), one pass was reduced from blocked passes and one pass added to random passes (10% per session). The results indicate that regular increasing vs. random practice schedule induced better performance in delay retention and transfer tests (p < 0.01). In general, it was suggested that for facilitating learning of several motor skills, the practice schedule of sessions shall be started from low interference and continue toward high interference.