اثرات تداخل زمينه‌اي بر روش و نتيجه اجراي شوت بسكتبال

Contextual Interference Effects on Style and Outcomes of Basketball Shooting

در اغلب پژوهش‌هاي تداخل زمينه‌اي، اثرات تغييرپذيري بر معيارهاي نتيجه اجرا بررسي شده است و به تاثير آن بر بهبود ويژگي‌هاي الگوي حركت كمتر توجه شده است. هدف از انجام اين پژوهش،‌ بررسي اثر سه سطح از تداخل بر روش (الگوهاي هماهنگي درون و بين عضوي) و نتيجه اجراي شوت درجا و شوت جفت در بسكتبال است. شركت‌كنندگان 30 دانشجوي پسر بودند كه 16 جلسه 80 كوششي را با تداخل كم (مسدود)، زياد (تصادفي) يا متوسط (تناوبي) تمرين كردند. آزمون‌هاي يادداري مسدود، تصادفي و تناوبي با 10 كوشش از هر شوت اجرا شد. بررسي نتيجه و روش اجرا نشان داد كه با وجود پيشرفت معني دار هر سه گروه، دست كم در نيمه اول جلسات اكتساب، برتري با گروه تداخل ناچيز بوده است (p < 0.01). در يادداري تصادفي، تفاوت‌هاي معني دار (p < 0.01) مشاهده شده در روش اجرا مشابه تحقيقات كلاسيك اثر تداخل زمينه‌اي بود. در يادداري مسدود، تفاوت‌ها نشانگر ايجاد نوعي وابستگي زمينه‌اي بود به طوري كه الگوهاي هماهنگي گروهي كه به صورت مسدود تمرين كرده بودند، بهتر از دو گروه ديگر بود. در مجموع، يافته‌ها نشان داد تداخل زمينه‌اي مي‌تواند براي توسعه روش اجرا و ارتقاي نتايج اجراي مهارت‌هاي حركتي مفيد باشد.

The majority of contextual interference (CI) researches had examined the effects of variability of practice on outcome measures of performance and less frequently addressed on the development of movement pattern characteristics. The purpose of this study was to test three levels of CI on style (intra and inter-limb coordination) and performance outcomes of standing and jumping shoot in basketball. N=30 male students practiced for a total of 80 trials in 16 sessions following either a low (blocked), high (random) or moderate (alternating) CI. Blocked, random, and alternating retention tests were performed with 10 trials for each shoot. Despite of significant improvement in all groups, results of styles and outcomes showed better performance of low CI group, at least in first half of acquisition sessions (p < 0.01). In random retention, percentage of successful shoots in high-level CI group was significantly better than low-level (p < 0.01). For style and in random retention, it was revealed significant group differences conforming to the classic CI effect. In blocked retention, group differences were representative of contextual dependency; the group with blocked schedule practice demonstrated better coordination patterns than other two groups. In general, results suggest that CI can benefit the development of styles, and so the improvement of performance outcomes of motor skills.