تاثير مداخله آموزش شناختي - رفتاري بر خود ناتوان سازي و خودكارآمدي زنان ورزشكار

The Effect of Cognitive Behavioral Training Intervention on Self Handicapping and Self Efficacy in Athlete Women

هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي مداخله شناختي - رفتاري بر كاهش خود ناتوان‌سازي و افزايش خودكارآمدي در زنان ورزشكار است. اين پژوهش مطالعه اي نيمه-تجربي همراه با گمارش تصادفي آزمودني‌ها در گروه‌هاي آزمايش و كنترل، به همراه پيش-آزمون و پس آزمون و مطالعه پيگيري است. بدين منظور، 28 ورزشكار تيم‌هاي ورزشي دانشگاه الزهرا در محدوده سني 19- 26 سال، با استفاده از نمونه گيري داوطلبانه در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند (14 نفر آزمايش و 14 نفر كنترل). براي سنجش خود ناتوان سازي از مقياس خود ناتوان سازي جونز و رودوالت (1982) و براي سنجش خودكارآمدي، از مقياس خودكارآمدي عمومي شرر و همكاران (1982) استفاده شد. گروه آزمايش به مدت هفت هفته در كارگاه آموزشي فشرده شناختي - رفتاري شركت كردند. در پايان آموزش، هر دو گروه آزمايش و كنترل مجدداً آزمايش شدند. داده‌ها از طريق آزمون‌هاي t و اندازه گيري مكرر تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد اجراي مداخله شناختي - رفتاري تفاوت معني داري (01/0 (p < در كاهش خود ناتوان سازي و افزايش خودكارآمدي گروه آزمايش ايجاد مي كند. اين نتايج در اندازه گيري يك ماه بعد براي خودكارآمدي ماندگار بود، ولي براي خود ناتوان سازي ماندگار نبود. اين پژوهش نشان داد از آموزش شناختي - رفتاري مي‌توان به طور موفقيت آميزي براي كاهش خود ناتوان سازي و مولفه هاي آن و افزايش خودكارآمدي ورزشكاران استفاده كرد.

The purpose of current study was to investigate the effect of cognitive behavioral intervention in reducing self handicapping and increasing self efficacy in female athletes. This study is a quasi-experimental with randomly placement of items in experimental and control groups of pretest, posttest and follow up. 28 female athlete from AL-Zahra university sporting teams, whose age ranged from 19 to 26, were selected using voluntarily sampling and were randomly assigned to experimental and control groups (14 experimental and 14 control). In order to evaluate self handicapping, the scale offered by Jones and Rodewalt (1982), and in order to evaluate self efficacy, the scale offered by Sherer et al. (1982) were used. The experimental group participated in an intensive workshop series held over 7 weeks. At the end of training, both experimental and control groups had a test again. Data were analyzed using t test and repeated measure. The results showed that the cognitive behavioral intervention caused significant reduction (p < 0.01) in self handicapping and significant increase (p < 0.01) in self efficacy. The results were persistent in one month later measurement for self efficacy but not for self handicapping. This study showed that using cognitive behavioral training intervention can be successfully applied for reducing self handicapping and increasing self efficacy in athletes.