اجراي دوركاري در ستاد وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي و ارايه الگوي مناسب

Teleworking Implementation in Ministry of Health and Medical Education (MoH&ME) and Designing an Appropriate Model

مقدمه: دوركاري شكلي از روش‌هاي انجام شغل است كه در اين روش، انجام كارها از راه دور و با استفاده از ابزارهاي ارتباط از راه دور و به شكل انعطاف‌پذير از نظر زمان و مكان انجام مي‌شود. مطالعه حاضر با هدف بررسي اجمالي جوانب مثبت و منفي اجراي دوركاري در سازمان‌ها انجام شده و در نهايت مدلي براي اجراي دوركاري در ستاد وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي ارايه مي‌دهد. روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع توصيفي ـ تحليلي مي‌باشد و متغيرهاي آن از نوع كيفي هستند. با توجه به اينكه طي ارزيابي انجام شده در اين پژوهش هيچ كدام از مشاغل ستاد وزارت بهداشت به صورت صد درصد قابل دوركاري نبودند، فرمي براي گردآوري اطلاعات طراحي گرديد تا كاركنان متقاضي دوركاري آن را تكميل و پس از طي مراحل ارزيابي و گذر از فيلترهاي مورد نياز، دوركاري آنها در كارگروه مربوطه بررسي و تاييد يا رد گردد. نتايج: طبق ارزيابي شرح وظايف رشته‌هاي شغلي و پست‌هاي سازماني مشاغل تحت پوشش وزارت بهداشت مشخص گرديد از حدود 250 رشته شغلي موجود در ستاد وزارت بهداشت، تنها 78 رشته شغلي و برخي از پستهاي سازماني اين رشته‌هاي شغلي البته به شرط محقق شدن شرايط لازم و بازبيني شرح وظايف آنها، قابليت دوركار شدن را دارا مي‌باشند. به علاوه نتايج پايلوت مشاغل اداره كل منابع انساني نشان داد از مجموع 46 شغل اين حوزه تنها 22 درصد قابليت انجام از طريق دوركاري را دارند. پس از ابلاغ دوركاري در ستاد وزارت بهداشت با توجه به ويژگي‌هاي مشاغل كاركنان متقاضي دوركاري، در يك دوره 2 ماهه حدود 3 درصد كاركنان ستاد مركزي درخواست دوركاري نمودند كه از اين بين 27 درصد آنها مرد و مابقي زن بوده‌اند. نتيجه‌گيري: اجراي دوركاري مي‌تواند منجر به افزايش بهره‌وري، افزايش كيفيت زندگي كاري، كاهش هزينه‌ها و حجم رفت و آمد كاركنان گردد، اما براي اجراي موثر آن مي‌بايست در ابتدا مشاغل مورد بازنگري قرار گيرند و سپس بستر لازم از بعد فني و ايجاد انگيزه در نيروي انساني براي آن فراهم گردد در غير اين صورت ممكن است باعث بي‌نظمي در انجام امور شود.

Introduction: Teleworking is a kind of method in which works are performed utilizing telecommunicating tools time and location free. The current study aimed to have quick survey on merits and demerits of implementing teleworking project in Iranʹs governmental organizations. Furthermore, it intends to design a model for teleworking implementation in Ministry of Health and Medical Education (MoH&ME). Methods: This is a descriptive and analytical study and its variables are also qualitative. Since in this study no occupation in MoH & ME couldnot (1000 percent) be purely teleworked, a teleworking applicant form was devised as the research to be filled by teleworking appliers. Afterwards, their teleworking applicant form was evaluated; having passed from the required filters, their teleworking would be accepted or rejected. Results: According to the duty description of MoH&MEʹs occupations, it was clarified that the only 78 out of 250 job positions could be done by teleworking provided the required conditions as well as the reconsideration of duty descriptions were satisfied. Indeed the study results regarding the job positions of Human Resource Management Office showed that from total of 46 job positions in this office, only 22% can be done through teleworking method. Regarding teleworking appliers charactristics in MoH&ME during 2 months period, 3% of MoH & ME personnel applied teleworking and within them, 27% were male and 77% were female. Conclusion: Implementation of teleworking could increase productivity, quality of work life and decrease costs and personnel transportation bulk, however for effective implementation, first jobs should be reconsidered, then necessary technical capacity and also motivated human resources should be provided, otherwise a disorder might occur in performing the affairs.