تاثير خوش بيني بر سوگيري توجه در تعامل با هدفداري

The interactive effect of optimism with goal orientation on attention bias

چكيده با گسترش رويكرد روان شناسي مثبت نگر، توجه فزاينده اي به خوش بيني و ويژگي هاي شخصيتي مبتني بر آن جلب شده است. پژوهش ها حاكي از تفاوت بين افراد خوش بين و افراد بدبين در ميزان توجه به اطلاعات و محرك هاي محيطي مثبت و منفي است. اما به علت ماهيت شناختي توجه، انتظارات و اهداف افراد نيز در توجه به محرك ها نقش دارند. هدف پژوهش حاضر بررسي اثر تعاملي خوش بيني و هدفداري بر سوگيري توجه بود. به اين منظور 60 شركت كننده با استفاده از آزمون جهت گيري زندگي (LOT) به دو گروه خوش بين و بدبين تقسيم شدند. شركت كنندگان محرك هاي منفي و مثبتي را تماشا كردند كه براي نيمي از آنها تداعي-كننده هدف بود و براي نيم ديگر اين ويژگي را نداشت. الگوي حركات چشم آنها با استفاده از دستگاه Eye-tracking مدل SMI مورد سنجش قرار گرفت. نتايج پژوهش نشان داد كه افراد خوش بين هدفدار به طور معنادار بيشتر از خوش بين هاي بي هدف به محرك مثبت نگاه كردند ولي بدبين هاي هدفدار تفاوتي با افراد بي هدف نداشتند. در مورد محرك منفي نيز تفاوتي بين گروه ها مشاهده نشد. نتايج به دست آمده حاكي از اثرگذاري تعاملي خوش بيني و هدفمندي در سوگيري توجه افراد است و همچنين اين دو به عنوان سازه هاي عاطفي و شناختي، اثر يكديگر را تعديل مي كنند.

Abstract There has been an increasing interest in optimism and its underlying characteristics after the development of positive psychology. Many studies suggest that there is a significant difference between the optimists and pessimists in attention to positive and negative information and stimuli. Because of the cognitive nature of attention, however, people’s expectancies and goals also may play a role. The aim of this study was to investigate the interactional effect of optimism and having a goal on attention bias. 60 participants were divided into two groups (optimists and pessimists) using the Life Orientation Test (LOT) (Scheier and Carver, 1985). They looked at positive and negative stimuli each of which was either associated with their goals or not. Subject’s gaze was measured using an eye-tracking device (SMI Model). Analysis showed that goal oriented optimists looked significantly more than their non goal oriented counterparts at positive stimuli. However, pessimists with and without goal orientation did not differ in this respect. There were no significant differences between the groups as far attention to negative stimuli was concerned. Results support the interactional effect of optimism and goal orientation on attention bias and suggest that they moderate each other as cognitive and affective constructs. Keywords: positive psychology, positive & negative stimulus, Eye-tracking