تعيين خصوصيات تجزيه پذيري و تخميري برخي مواد غذايي با استفاده از روش كيسه هاي نايلوني و آزمايشگاهي

Estimation of degradability and fermentation characteristics of some feedstuffs using in vitro and in situ techniques

چكيده هدف از انجام اين تحقيق تعيين بخشهاي مختلف پروتيين و تعيين خصوصيات تجزيه پذيري و تخميري علف يونجه، دانه جو و دانه ذرت به روش كيسه هاي نايلوني و توليد گاز بود. در اين آزمايش از دو راس گوسفند نر بالغ اخته فيستوله دار قزل استفاده شد. داده هاي بدست آمده با استفاده از طرح كاملا تصادفي مورد تجزيه قرار گرفتند. علف يونجه در مقايسه با ساير خوراكهاي مورد آزمايش داراي مقادير بيشتري از پروتيين حقيقي و پروتيين محلول در بافر بود. از لحاظ نيتروژن غير محلول در شوينده اسيدي بيشترين و كمترين مقدار در بين مواد خوراكي مربوط به يونجه و دانه ذرت بود. ميزان گاز توليدي ناشي از تخمير مواد غذايي در ساعات 2، 4، 6، 8، 12، 16، 24، 36 و 48 ساعت بعد از انكوباسيون اندازه گيري شد. 48 ساعت پس از انكوباسيون دانه جو و يونجه بيشترين و كمترين ميزان گاز توليدي را به خود اختصاص دادند (به ترتيب با 84/335 و 82/244 ميلي ليتر گاز به ازاي هر گرم ماده خشك). پتانسيل توليد گاز (a+b) يونجه، ذرت و جو به ترتيب 16/254، 81/298 و 27/374 ميلي ليتر به ازاي گرم ماده خشك بدست آمد (05/0 > P). زمانهاي انكوباسيون در روش كيسه هاي نايلوني شامل 0، 2، 4، 6، 8، 12، 16، 24، 36 و 48 ، 72 و 96 ساعت بود. ناپديد شدن ماده خشك براي ذرت در ساعات 24 و 48 انكوباسيون بيشتر از بقيه خوراك ها بود. علوفه يونجه كمترين ميزان ناپديد شدن ماده خشك را در بين مواد خوراكي مورد آزمايش داشت. پروتيين خام دانه جو و علوفه يونجه بيشترين و كمترين مقدار a (بخش سريع تجزيه) را در بين خوراك ها، به ترتيب 77/16% و 16/14% داشتند. بخش با پتانسيل تجزيه پروتيين خام (b) و نرخ ناپديد شدن اين بخش براي جو بيشتر از بقيه خوراك ها بود. در بين مواد خوراكي مورد آزمايش دانه جو و يونجه به ترتيب بيشترين انرژي قابل متابوليسم و پروتيين قابل متابوليسم را داشتند كه نتايج حاصل را مي توان در جيره نويسي دامها و تدوين جداول استاندارد تغذيه اي به كار برد.

Abstract: The purpose of this study was protein fractionation and determination of degradability and fermentative characteristics using nylon bag and gas production methods. In this experiment, 2 ruminaly fistulated Gizel mature wether were used. Data were analyzed using SAS software as compeletly randomized design. After 48 h of incubation, barley grain and alfalfa hay had greatest and lowest gas production volume among test feeds (335.84 and 244.82 ml/g DM, respectively). The gas production potential amounts of alfalfa hay, corn and barley grains were obtained 254.16, 298.81 and 374.27 ml/g DM (P < 0.05), respectively. Barley grain had greatest estimated metabolizable energy concentration among the feedstuffs. Alfalfa hay had the biggest true protein and buffer soluble protein fractions among feedstuffs. Alfalfa hay and corn had biggest and smallest ADIN among feedstuffs, respectively. In situ DM disappearance of corn grain at 24 and 48 h of incubation was higher than the other feedstuffs. Alfalfa hay had the lowest in situ dry matter disappearance value within the feedstuffs at the most incubation times. Barley grain and alfalfa hay had the highest and lowest CP a value (slowly degradable fraction) within the feedstuffs (16.77% and 14.16%, respectively). Potentially degradable CP fraction (b) and its disappearance rate for barely were more than the other feedstuffs. Alfalfa hay and corn grain had biggest and smallest metabolizable protein among feedstuffs, respectively. Among the test feeds barley grain and alfalfa hay had the biggest metabolizable energy and metabolizable protein, respectively.