مقايسه ميزان شيوع پلي مورفيسم تك نوكليوتيدي ژن گيرنده مو(mu) در افراد معتاد و غير معتاد

Comparison of the Rate of Mu Receptor Gene Single Nucleotide Polymorphism in Addicts and Non Addicts

مقدمه: توجه به تحقيقات علمي جهت پيشگيري از ابتلا به مواد مخدر ضروري مي باشد. مهمترين محل اثر مواد مخدر بر مغز است و گيرنده ي مو (mu) يكي از محل هاي اوليه عملكرد اين مواد محسوب مي شود. در اين مقاله شيوع پلي مورفيسم تك نوكليوتيدي (Single nucleotide polymorphism) ژن گيرنده مو در افراد معتاد با افراد غير معتاد مقايسه شده است. روش بررسي: در اين مطالعه ي مورد- شاهدي، پلي مورفيسم تك نوكليوتيدي A118G در اگزون 1 گيرنده مو (mu) در 47 فرد معتاد(27 نفر به ترياك، 18 نفر به هرويين و 2 نفر به هر دو نوع ماده مخدر) مراجعه كننده به مراكز ترك اعتياد در شهرستان سيرجان و 30 فرد غيرمعتاد به وسيله استخراج DNA از نمونه خون محيطي و انجام آزمايشات ملكولي PCR-Arms بررسي شد. نتايج: ميزان شيوع پلي مورفيسم ((AA در گروه شاهد 7/66% و در گروه مورد 1/68% در حاليكه شيوع پلي مورفيسم (AG) در گروه شاهد 30% و گروه مورد7/27% بود. نهايتاً آزمايشات ميزان شيوع (GG) را درگروه شاهد3/3% و در گروه مورد 3/4% نشان دادند. مقايسات آماري عدم وجود رابطه معنادار بين دو متغيير را نشان داد. نتيجه گيري: نتايج بيانگر آن است كه رابطه اي بين ژنوتيپ AA ,AG ,GG گيرنده مو و اعتياد به هرويين و ترياك در بيماران مورد مطالعه وجود ندارد. با توجه به آنكه ممكن است چند شكلي هاي قرار گرفته در مناطق ديگر بر پذيرش دارو اثر داشته باشند، لذا جهت بررسي بيشتر لازم است تمام اگزونهاي ژن رسپتور مو بررسي ژنتيكي شود. در ضمن به نظر مي رسد در منطقه مورد مطالعه عوامل ديگري مانند عوامل محيطي نيز مي تواند بر اعتياد تاثير داشته باشد.

Introduction: The importance of scientific research in prevention of drug addiction is obvious. The main site of drug action is the brain. Mu receptor is the first place of drug action. In this study, the rate of mu receptor gene single nucleotide polymorphism (SNP) was compared in addicts and non-addicts. Methods: In this study AA, AG and AA polymorphism of mu receptor gene was investigated in 47 addicts and 30 non-addicts (controls). DNA was extracted by salting out method from peripheral blood and the PCR-Arms was performed. Results: In control group, 66.7% had AA polymorphism while 68.1% of addict group showed this polymorphism. The AG polymorphism was 30% and 27.7% in control and addict groups, respectively. The GG polymorphism was 3.3% in control and 4.3% in addict group. There were no significant differences between the two groups. Discussion: Our results indicated that there is no relationship between the mu receptor gene SNP and addiction. The other SNPs in this gene and other genes must be investigated. In addition, it seems that other factors such as environmental factors could play a role in addiction.