پايداري و ناپذيرايي در شعر محمود درويش و موسوي گرمارودي

Resistance and Rejection in the Poems of Mahmoud Darwish and Ali Mousavi Garmaroudi

ادبيات تطبيقي يكي از مهم ترين مباحثي است كه امروزه با اهداف و حوزه فعاليت خود توانسته است توجّه پژوهشگران را به خود جلب كند. مطالعه شباهت ها و تفاوت هاي فرازماني و فرافرهنگي جزو حوزه هاي پژوهش تطبيقي است. محمود درويش و علي موسوي گرمارودي دو شاعر نام آشناي ادبيات پايداري هستند كه يكي در فلسطين و ديگري در ايران بر ضد چپاول ها و ستم ها مبارزه و نامشان را در صحنه هاي مقاومت ثبت كردند، از مردم و براي مردم گفتند، در كنارشان ايستادند و رسيدن به آرمان آزادي را به آن ها نويد دادند. دعوت به مبارزه، ايستادگي و ايثار در كنار اميد به از بين رفتن ظلم وستم با تكيه بر عمل عليه باطل، سازه اصلي فعال ترين و زيباترين سروده هايشان را تشكيل مي-دهد. اين نوشتار در پي آن است تا موضوع پايداري را در شعر اين دو شاعر به بوته تطبيق كشاند و در كنار ارج نهادن به صلابت و صفاي كلام اين دو شاعر به واكاوي انديشه ها و افكار آن ها در عرصه مقاومت بپردازد.

Comparative Literature is one of the most important topics that has, nowadays, attracted the attention of researchers with the objectives and scope of its activities. The study of chronological and cross-cultural similarities and differences is one study area in such comparative studies. Mahmoud Darwish and Ali Mousavi Garmaroudi were two well-known poets who revitalized resistance literature, the former in Palestine and the latter in Iran. They spoke of people for people and backed people for the cause of freedom. Invitation to struggle, perseverance, sacrifice, hope, and action against tyranny formed the basis of some of their best works. This paper comparatively studies the theme of resistance in the works of these poets to unveil their thoughts and ideas in relation to the concept of resistence.