ميزان آگاهانه بودن امتناع از درمان در بيمارستان‌هاي آموزشي شهر كاشان

Rate of Informed Decision-Making for Treatment Refusal in University Hospitals of Kashan, Iran

مقدمه: بيماران بر اساس حق استقلال فردي مي‌توانند پس از دريافت اطلاعات كامل، آگاهانه و داوطلبانه از درمان يا ادامه‌ي آن امتناع نمايند. اين پژوهش با هدف شناسايي دلايل امتناع از درمان، ميزان امتناع و آگاهانه بودن امتناع از درمان انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي- مقطعي بود. جامعه‌ي پژوهش تمامي 135 بيمار امتناع كننده از درمان در بيمارستان‌هاي آموزشي شهر كاشان (به استثناي مركز روانپزشكي) در سه ماهه‌ي تابستان 1389 بودند. داده‌ها به وسيله‌ي پرسش‌نامه‌اي شامل 35 سوال كه روايي و پايايي آن كنترل شده بود، به روش مصاحبه جمع‌آوري شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و با آمار توصيفي مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: مهم‌ترين دلايل ترخيص با رضايت شخصي بيماران، نداشتن شرايط روحي مناسب (83 درصد)، كيفيت كم مراقبت‌ها (49 درصد) و توصيه‌ي دوستان و خويشاوندان (5/35 درصد) بود. در رابطه با ابعاد اخذ رضايت آگاهانه در ترخيص با رضايت شخصي، بيماران معتقد بودند كه ارايه‌ي اطلاعات به ايشان در 2/64 درصد موارد، قابل درك بودن فرم ترخيص با ميل شخصي در 2/69 درصد موارد و تعامل و ارتباط پزشك با بيمار در زمان دريافت رضايت‌نامه‌ي ترخيص با ميل شخصي در 72 درصد موارد، مناسب يا به طور تقريبي مناسب بوده است. نتيجه‌گيري: بهبود شرايط روحي بيمار و ارتقاي سطح كيفي خدمات پزشكي و امكانات درماني مي‌تواند منجر به كاهش ميزان ترخيص با رضايت شخصي شود. به منظور بهبود كيفيت اخذ رضايت‌نامه، ترخيص با رضايت شخصي، لازم است ساير گزينه‌هاي درماني به همراه منافع و عوارض هر يك و همچنين محتويات فرم رضايت‌نامه براي بيماران توضيح داده شود و پزشكان ضمن پي بردن به دلايل امتناع بيماران از درمان و درك آن‌ها، سعي در برطرف نمودن دلايل و منصرف نمودن بيمار نمايند. واژه‌‌هاي كليدي: ترخيص بيمار؛ فرم‌هاي رضايت‌نامه؛ رضايت آگاهانه؛ حقوق بيمار

Introduction: Based on individual independence rights, patients can refrain from being treated or can voluntarily discontinue their treatment after receiving full information. This study aimed to review the reasons of treatment refusal and the status of informed refusals for patients. Methods: This was a cross-sectional descriptive study. The study population included 135 patients who refused to be treated in university hospitals of Kashan (except for the Psychiatric ward) during summer 2010. Data were collected through a 35-item questionnaire by means of interviewing. The data were analyzed using SPSS software. Results: The most important common reasons for treatment refusals were patients’ inappropriate feelings for hospitalization continuation (83%), low quality of hospital services (49%) and receiving advices from their friends and families (35.5%). Providing information before signing the consent form (64.2%), understandability of the consent form (69.2%) and interaction between the patient and the physician (72%) were items with adequate or somewhat adequate status mentioned by the patients. Conclusion: Improving status of hospitalization, mental condition, and patient tendency to be hospitalized and also promoting health quality can result in decreasing personal satisfaction for discharges against medical advices. To improve the status of informed refusals, more information about alternatives, their benefits and complications, and content of consent forms should be provided to patients. Physicians should understand patients’ reasons to refuse treatment and try to eliminate obstacles and persuade them to continue their treatments. Keywords: Patient Discharge; Consent Form; Informed Consent; Patient Rights