پديد آورندگان :
ايزدي، احمدرضا نويسنده دانشگاه ازاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات , , دريكوند، جهانگير نويسنده , , ابرازه، علي نويسنده ,
كليدواژه :
ايمني بيمار , بيمارستان‌ها , خطاهاي پزشكي , كيفيت خدمات سلامت
چكيده فارسي :
مقدمه: سازمان‌هاي بهداشتي- درماني بايستي بر ايمني بيمار به عنوان يكي از استراتژي‌هاي اصلي خود تمركز نمايند و بزرگ‌ترين چالش براي حركت در جهت ايجاد يك سيستم بهداشتي- درماني ايمن، تغيير فرهنگي است. اين پژوهش بر آن است تا با ارزيابي ايمني در بيمارستان فاطمه الزهرا نجف‌آباد، بيمار بتواند در ارتقاي فرهنگ ايمني موثر واقع شود.
روش بررسي: اين مطالعه از نوع توصيفي- مقطعي در سال 1389 انجام گرفته است. جهت شناخت چگونگي وضع موجود در مرحله‌ي ميداني، از پرسش‌نامه‌ي ترجمه شده‌ي مطالعه‌ي فرهنگ ايمني بيمار در بيمارستان استفاده شد. روايي پرسش‌نامه با استفاده از نظرات 15 نفر از صاحب‌نظران تاييد شد. پايايي پرسش‌نامه توسط آزمون آماري Cronbachʹs alpha، 846/0 بوده است. پرسش‌نامه در اختيار كليه‌ي پرسنل درماني بيمارستان فاطمه‌ي الزهرا نجف‌آباد قرار داده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون t و تحليل واريانس يك طرفه و با به كارگيري نرم‌افزار SPSS تحليل گرديد. معني‌داري كمتر از 05/0 در فاصله‌ي اطمينان 95 درصد در نظر گرفته شد.
يافته‌ها: تعداد كل پرسش‌نامه‌هاي توزيع شده، 350 پرسش‌نامه بوده است كه از اين تعداد، 196 پرسش‌نامه تكميل شد و عودت گرديد. ميزان بازگشت پرسش‌نامه 56 درصد بود. اقدامات و انتظارات مديريتي 76 درصد، كار تيمي در درون واحد 75 درصد، يادگيري سازماني 73 درصد، فيدبك و ارتباطات درباره‌ي خطا 70 درصد، انتقال دورن بيمارستاني 69 درصد، ارتباطات باز 68 درصد، حمايت مديريت 65 درصد، كار تيمي بين واحدها 62 درصد، پاسخ غير تنبيهي به خطا 54 درصد و كاركنان كافي 48 درصد امتياز مربوط را كسب نمودند. از نظر گزارش خطا، 64 درصد از كاركنان سابقه‌ي هيچ گونه گزارش خطا را نداشته‌اند. ميانگين نمره‌ي درجه‌ي ايمني بيمار در بيمارستان 36/3 (از 5) بود و بر اساس نتايج آزمون t، ميان تعامل مستقيم يا غير مستقيم با بيمار در رابطه با درجه‌ي ايمني بيمار اختلاف معني‌داري وجود نداشت (373/0 = P) و بر اساس نتايج آزمون آناليز واريانس، اين اختلاف در بخش زايشگاه و در كاركنان ماما با ساير كاركنان معني‌دار بود (001/0 < P). اختلاف معني‌داري ميان نمره‌ي فرهنگ ايمني بيمار در بين كاركنان بخش‌هاي مختلف، سابقه‌ي كار در بيمارستان، سابقه‌ي كار در واحد فعلي خدمت و نوع تماس با بيمار وجود نداشت (05/0 > P).
نتيجه‌گيري: هر چند از نظر نمره‌ي كلي، فرهنگ ايمني بيمار در وضعيت به طور نسبي قابل قبولي قرار داشت، ابعاد پاسخ غير تنبيهي به خطا، كاركنان كافي، كار تيمي بين واحدها و حمايت مديريت نيازمند مداخله‌ي سريع شناخته شدند. بيمارستان مي‌تواند با برنامه‌ريزي و اقدام در اين زمينه‌ها نسبت به ارتقاي فرهنگ ايمني بيمار اقدام نمايد.
واژه‌‌هاي كليدي: ايمني بيمار؛ كيفيت خدمات سلامت؛ خطاهاي پزشكي؛ بيمارستان‌ها
چكيده لاتين :
Introduction: Health care organizations, especially hospitals, must focus on patient safety as their main
strategy. Cultural change is the most important challenge that they are faced with in creating a safe
system. The present article aims to improve the patient safety culture with an assessment of the safety in
Fatemeh Zahra Hospital, Najafabad, Iran.
Methods: This descriptive and cross-sectional research was conducted in 2010. Patient’s safety culture
was measured using the Persian adaptation of the Hospital Survey on Patient Safety Culture. This survey
was validated by the opinion of 15 experts. The reliability of the questionnaire was determined by
Cronbach’s alpha and was 0.846. The questionnaire was sent to all medical employees of Fatemeh Zahra
Hospital. Data were analyzed with t-test and one-way ANOVA by SPSS Software. A P-value of less than
0.05 was considered as statistically significant, and 95% confidence interval was calculated.
Results: Overall, 196 of the 350 individuals responded to the surveys. The overall response rate was 56%.
Supervisor expectations and actions gained 76% of all scores, teamwork within hospital units 75%,
organizational learning 73%, feedback and communication about error 70%, transitions 69%,
communication openness 68%, management support 65%, teamwork across units 62%, non-punitive
response to error 54%, and staffing gained 48%. 64% of all employees had no reports of error. The mean
patient safety score was 3.36 (out of 5). According to t-test results, there was no significance difference
between patient safety scores in direct and indirect contacts with patient (P = 0.373). Moreover, according
to the results of ANOVA, there was a significant difference between the scores of the maternity
department and midwifes, and other wards and employees (P < 0.000). There was no significant difference
between the patient safety culture scores of employees of different wards, work experience in the ward
(their current place of work), work experience in the hospital, and type of contact with patients (P < 0.05).
Conclusion: Although the total score of patient safety culture was acceptable, non-punitive response to
error, staffing, teamwork across units, and management support are in need of immediate intervention.
The hospital can improve the patient safety culture by planning and taking action in these areas.
Keywords: Patient Safety; Quality of Healthcare; Medical Errors; Hospitals
