بررسي تاثير يكپارچه سازي اراضي شاليزاري بر عملكرد برنج

Assessment of Paddy Fields Consolidation Effect on Rice Yield

برنج يكي از محصولات غذايي اساسي و استراتژيك است كه در شاليزارهاي سنتي در استان مازندران با سختي بسيار، هزينه زياد و عملكردي كم توليد مي شود. با توجه به نقش و سهمي كه استان مازندران در توليد اين محصول از نظر اقتصادي و اجتماعي در بعد ملي و منطقه اي دارد، اجراي طرح هاي يكپارچه سازي اراضي شاليزاري به منظور استفاده بهينه از منابع آب، خاك و نيروي انساني، بهبود مديريت و ارتقا بهره وري اين اراضي لازم و ضروري است. از طرف ديگر، اجراي اين طرح ها به عنوان يك زيرساخت اساسي در افزايش توليد برنج، سرمايه گذاري هنگفتي را مي طلبد. لذا كسب آگاهي از عملكرد آن ها ضروري است. در پژوهش حاضر، ويژگي هاي شاليزارهاي يكپارچه شده نسبت به شاليزارهاي سنتي مورد مقايسه قرار گرفت. بر اساس نتايج بدست آمده، اجراي طرح هاي يكپارچه سازي در منطقه مورد مطالعه از يكسو موجب افزايش عملكرد برنج در واحد سطح به ميزان7/355 كيلوگرم در هكتار و از سوي ديگر موجب كاهش يك سوم ميزان نيروي كاري در هر هكتار شد.

Rice, as a main and strategic food, is cultivated in traditional paddies of Mazandaran Province with hard work, high cost, and low yield. Considering the share of this province in national rice production and its important role in view of socio-economic aspects, implementation of paddy fields consolidation projects is essential to obtain optimum use of soil, water, and labor, and to improve management and productivity of paddy fields. Inasmuch as implementation of such projects as the main infrastructure for increasing rice production requires huge investment, awareness of their performance is essential. In the present research, the characteristics of consolidated paddy fields were compared with those of traditional ones. Based on the results, implementation of this project in the study area increased rice yield per unit area by about 355.7 kg/ha while decreasing one third of the labor requirement.