شبكههاي اجتماعي و موفقيت سياستگذاري گردشگري ايران

Social Networks and Tourism Policymaking in Iran

سياستگذاري گردشگري به مهمترين ابزار براي توسعهي پايدار صنعت گردشگري تبديل شده است. با توجه بدين مسيله، پژوهش در حيطهي سياستگذاري گردشگري يكي از اولويتهاي اساسي براي محققان است. پژوهش حاضر با توجه به سياستهاي گردشگري كشور در قالب سند توسعهي گردشگري و برنامههاي جامع ملي و منطقهاي در اين عرصه و نياز به شناخت عوامل موثر بر موفقيت و يا شكست اين اقدامات در قالب يك پژوهش كاربردي و پيمايشي تعريف شده است. پرسشهاي اصلي مورد نظر در اين پژوهش اختصاص به چيستي و چگونگي تاثير شبكههاي اجتماعي بر موفقيت سياستهاي گردشگري در كشور دارد. بهمنظور پاسخگويي به پرسشهاي مورد نظر نمونهاي مركب از 753 نفر از گردشگران خارجي در شهر اصفهان بهصورت تصادفي برگزيده شد و تحليلهاي آماري با آزمون همبستگي بر روي دادههاي جمعآوريشده از طريق پرسشنامه صورت پذيرفت. نتايج گوياي آن است كه شبكههاي اجتماعي دو مولفهي اعتماد و ريسك را در زمينهي محتوايي گردشگري تحت تاثير قرار ميدهند و برهمكنش ميان اين دو متغير و قصد سفر بر جذب گردشگران خارجي و در نهايت موفقيت يا شكست سياستگذاري گردشگري ايران تاثيرگذار است.

Tourism policy making, as an essential pillar in sustainable tourism development, is a fundamental priority for researchers to explore. In this vein, thecurrent research probes into Iranʹs tourism policies, namely Tourism Development Vision and comprehensive national and regional plans, and highlights the need for identifying factors affecting the success or failure of these plans. The main questions dealt with in this study are about what and how social networks’ websites influence the success of tourism policies in the country. Atotal of 357 foreign tourists visiting Isfahan were chosen randomly. Subsequently, correlation test was performed on the data collected through structured questionnaires. Findings indicate that social networks’ websites influence trust and risk in tourism; and interaction of these two factors with travel intention ultimately affects the success or failure of Iranʹs tourism policymaking