نقش ترجمه‌ها در رواج گفتمان انتقادي و

The Role of Translations in Developing Critical Discourse and Awareness Crisis in Qajar Era

گسست جامعه قاجار از انديشه سنتي و بروز گرايش‌هاي نوخواهان در آن دوره، پيامد يك خودآگاهي انتقادي بود كه به‌دنبال وقوع بحران‌هاي متعدد اجتماعي ـ سياسي رخ نمود. رشد روزافزون ترجمه آثار سياسي، اجتماعي، و اقتصادي در روزگار قاجار، سبب گسترش آگاهي‌هاي اجتماعي شد. در مقاله حاضر، ضمن طيف‌بندي گفتمان‌هاي انتقادي آن دوران و ارايه شواهد، نشان داده شده است كه اكثر طراحان اين گفتمان، دست‌اندركار ترجمه متون بوده‌اند، و با اين ترجمه‌ها، اذهان مردم را درمورد ناكارآمدي نظم سياسي موجود روشن ساخته و احساس آنها را در تغيير اين موقعيت برانگيخته‌اند.

Giving up traditional thoughts on the one hand, and the advent of modernist tendencies in Qajar society on the other hand, was the result of a kind of critical self-consciousness which happened after various and numerous social-political crises. Ever-increasing translations of political, social and economical texts in Qajar era resulted in the development of social awareness. In the present article, in addition to classifying critical discourses in that era and presenting facts, it’s been indicated that most designers of such discourses were involved in translating texts, and with these translations they made it obvious for the people that the existing political system was ineffective, and also encouraged the wish for a change in situation.