رابطه وضعيت اقتصادي – اجتماعي با ميزان فعاليت بدني دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز

The Relationship between Socio – Economic Status and the Rate of Physical Activity in Shahid Chamran University Students of Ahwaz

هدف از تحقيق حاضر بررسي رابطه وضعيت اقتصادي اجتماعي با ميزان فعاليت بدني دانشجويان دانشگاه شهيد چمران اهواز بود. اين تحقيق توصيفي – همبستگي بوده و به روش ميداني انجام گرفته است. جامعه آماري كليه دانشجويان كارشناسي در سال تحصيلي 90 – 89 به تعداد 9175 بودند كه 370 نفر به روش تصادفي طبقه اي به عنوان نمونه آماري تعيين شدند. ابزار اندازه گيري پرسشنامه محقق ساخته در سه بخش مشخصات فردي، وضعيت اقتصادي – اجتماعي و ميزان فعاليت بدني بود (71/0=?). براي تجزيه وتحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي (ضريب همبستگي پيرسون، اسپيرمن و رگرسيون چندگانه) در سطح معناداري 05/0 P? استفاده شد. يافته ها نشان داد از نظر وضعيت اقتصادي – اجتماعي 7/51 درصد دانشجويان در طبقه متوسط و تنها 4/1 درصد در طبقه بالا قرار دارند. ميانگين فعاليت بدني دختران 52/46 و پسران 12/68 دقيقه در هفته و مكان ورزش 80 درصد دانشجويان در خوابگاه بود. همبستگي ساده بين وضعيت اقتصادي – اجتماعي (277/0 = r، 001/0 = P)، ميزان درآمد (245/0=r، 001/0=P)، طبقه اقتصادي (152/0=r، 028/0=P) و تحصيلات پدر (300/0=r، 001/0=p) با فعاليت بدني دانشجويان رابطه مثبت معناداري نشان داد. تحليل رگرسيون چندگانه ميزان درآمد خانواده (001/0=p، 616/3=t) و سطح تحصيلات پدر (008/0=p، 70/2=t) را قوي ترين پيش بيني كننده فعاليت بدني دانشجويان نشان داد. در مجموع باتوجه به اينكه بيشتر دانشجويان از طبقه متوسط و مكان ورزش آنان خوابگاه است، به نظر مي رسد مسيولان دانشگاه بايد از طريق توسعه تسهيلات و فضاهاي ورزشي به ويژه در سطح خوابگاه ها به حفظ سلامت و شادابي اين آينده سازان ميهن اسلامي توجه ويژه كنند.

The aim of this research was to study the relationship between socio – economic status and the rate of physical activity in students of Shahid Chamran University of Ahwaz. This research used a descriptive correlative approach which was performed by a field method. Statistical population included all undergraduate students in 89-90 school year (N=9175); 370 students were determined as the sample via stratified random sampling method. A researcher-made questionnaire in three parts (individual characteristic, socio-economic status and rate of physical activity) was used to collect data (?=0.71). For data analysis, descriptive and inferential statistics methods (Pearson and Spearman correlation coefficient, multivariate regression) were used (P?0.05). Findings showed that with regard to socio-economic status, 51.7% of students were in middle class, and only 1.4% belonged to the high class. Mean physical activity in girls and boys was 46.52 and 68.12 minutes per week respectively. 80% of students had physical activity and sport in their dormitories. Also, there was a significant positive relationship between the socio-economic status (p=0.001, r=0.277), income (p=0.001, r=0.245), economic class (p=0.028, r=0.152) and fatherʹs educational level (p=0.001, r=0.300) with the rate of studentsʹ physical activity. Analysis of multivariate regression showed family income (p=0.001, t=3.616) and father’s education (p=0.008, t=2.70) as the strongest factors to predict the rate of physical activity respectively. Overall, as the majority of students were in middle class and their physical activity was performed in dormitories, it seems that university authorities must develop and extend facilities and sport clubs especially in dormitories to maintain health and freshness of students who are the future of our societies.