نُمادپردازي در چند شاعر شعر نو و مقايسه آنها باهم

Symbolism in some poets of modern poem and comparing them together

تاريخ نماد نشان ميدهد كه هر موضوعي ميتواند ارزش نمادين پيدا كند بشرط اينكه فضا و بستر مناسب براي گسترش و بيكرانگي معاني آن مهيا شود. در ادبيات نماد يكي از صورخيال است كه يكي از پوياترين و تاثيرگذارترين نوع تصويرهاست و بنا به خصوصيت چندمعنايي خود، موجب گستردگي و پويايي عالم شعر ميشود. باتوجه به اهميت نمادپردازي در شعر نو و جايگاه آن در درك معنا و مفهوم مورد نظر شاعر، در اين مقاله در پي اين سوال هستيم كه نمادپردازي در شعر نو به چه شيوه هايي صورت ميگيرد؟ با مطالعه و تحليل شعر چند شاعر شعر نو و مقايسه نمادپردازي آنها، اين نكته روشن شد كه نمادهادر بافت شعرنو به سه شيوه (خرده نمادها، كلان نماد و نماد ارگانيك) به كار ميروند كه از بين آنها نماد ارگانيك خاص شعر نو ميباشد. شاعران بررسي شده در اين مقاله عبارتند از: نيما، اخوان ، فروغ، سپهري، شاملو و شفيعي كدكني.

The history of symbolism indicates that any subject can reach the value of symbol, provided that suitable space and field for expansion an infinity of its meaning should be available. In literature symbol is one of the images that is the most dynamic and influential type of images, and according to its polysemy character causes the extension and dynamism of the poem universe. Given the importance of symbolism in modern poem and its place in under landing the meaning and concept intended by the poet, in this paper we follow this question that in what methods the symbolism in modern poem is done? By the study and analysis of some poets of modern poem and comparing their symbols, it was clear that the symbols in the context of modern poem are used in three ways: (Micro-symbol, Macro- symbol, Organic-symbol) and among them, the organic-symbol is specify related to modern poem.