«التفات»، مشخصه اي سبكي در غزل هندي

Apostrophe, A Style Feature in Indian Style Lyric Poem

التفات يكي از صنايع بديعي است كه مفهوم آن بر خلاف تعاريف قدما تنها به انتقال ضمير از غايب به مخاطب و برعكس محدود نميشود، بلكه اين صنعت امروزه با توسعه معنايي، هرگونه تغيير خلاف عادت در پيكره و محور عمودي شعر را در بر ميگيرد. اين پژوهش بر آن است با در نظر گرفتن توسعه معنايي التفات، ضمن ارايه تعريف و انواعي براي آن، پيوند اين شگرد ادبي را با برخي مختصات سبك هندي چون اسلوب معادله، مضمونپردازي و تعدد معنايي در ابيات بيان نمايد. حاصل تحقيق، نشان از آن دارد كه نوعي از التفات- واگرداني معنايي- با ويژگيهاي مذكور سبك هندي تناسب بسيار دارد، به گونه اي كه ميتوان اسلوب معادله، ايغال و التفات را در يك رديف قرار داد و از صنعت التفات به عنوان يكي از عوامل پيوند و انسجام ابياتِ به ظاهر پراكنده غزل هندي نام برد. بنابراين، التفات يكي از مشخصه-هاي سبكي سبك هندي است و افزايش انسجام متن يكي از كاركرد هاي بلاغي آن به شمار مي آيد.

Apostrophe is one of the literary methods and technique of which meaning is not only limited to transfer of pronoun from third person to second person and vice versa but also this technique includes any irregular change in status and vertical axis of the poem. This research intends to mention linkage between this literary technique and some features of Indian style such as equation method, theme analysis and polysemy in literature considering semantic expansion of Apostrophe. Result of the research shows that a kind of Apostrophe- semantic conversion-is consistent with the mentioned features of Indian style son that one can include equation method, iqal and Apostrophe in one group and regard Apostrophe technique as one of the factors of linkage and cohesion of apparently scattered literature of Indian lyric poem. Therefore, Apostrophe is one of the features of Indian style and increase of text cohesion is regarded as one of its eloquence functions.