تاثير همزمان مديريت آبي و بافت خاك بر الگوي تغييرپذيري شوري خاك باغ‌هاي پسته‏ رفسنجان

The effect of irrigation management and soil texture on the pattern of

شناخت تغييرات زماني و مكاني خصوصيات خاك، به ويژه در اراضي كشاورزي، بدون شك راه گشاي مديريت بهينه و برنامه‏ريزي خاص مكاني است. در اين پژوهش، تاثير مديريت آبي و بافت خاك بر الگوي پراكنش قابليت هدايت الكتريكي بخشي از باغ‌هاي پسته‌ي منطقه‌ي هرمزآباد رفسنجان مورد بررسي قرار گرفت. براي اين منظور، شبكه‌اي منظم با ابعاد 500 در 500 متر بر روي محدوده‌ي مطالعاتي اعمال گرديد و مختصات جغرافيايي 77 نقطه‌ي مشاهداتي به دست آمد. سپس در هر نقطه، از عمق‌هاي صفر تا 40، 40 تا 80 و 80 تا 120 سانتي‏متري نمونه‌برداري صورت گرفت. پس از انجام آزمايش‌هاي فيزيكي و شيميايي لازم بر روي نمونه‌ها، به منظور ترسيم نقشه‌هاي كريجينگ معمولي خصوصيات مورد مطالعه، مراحل واريوگرافي و تخمين در نرم‌افزار ايلويس صورت پذيرفت. نتايج نشان دهنده‌ي اثر قابل توجه بافت خاك و مديريت آبي منطقه در روند افزايش شوري خاك از سمت جنوب به طرف شمال منطقه در هر سه عمق مطالعاتي بود. به عبارت ديگر، ريزترشدن بافت خاك از يك سو و نيز افزايش دور آبياري (از متوسط 28 به 52 روز) از سوي ديگر، موجبات افزايش شوري خاك‌ها از سمت جنوب به طرف شمال منطقه‌ي مطالعاتي را فراهم نموده است.

Mapping the temporal and spatial soil variations addresses to the optimal site specific management in agricultural lands. In this paper, the impact of water management and soil texture on the distribution pattern of the electrical conductivity of pistachio orchards in Hormozabad, Rafsanjan was investigated. For this purpose, a regular 11 by 7 grid with a distance of approximately 500 m between sampling locations was designed and 77 sampling sites determined. Afterwards, three samples were collected from the depths of 0 to 40, 40 to 80 and 80 to 120 cm at any point and the necessary physical and chemical analyses were performed on them. The ordinary kriging maps of the selected soil characteristics were prepared in ILWIS software after variography and estimation stages were carried. The obtained results illustrated the significant effects of soil texture and water management on the increase of soil salinity. So that, the increased irrigation intervals (average of 28 to 52 days) on the one hand and the finer soil texture on the other hand, have caused soil salinity to be increased in all depths from the southern to the northern parts of the studied area.