ارتباط كلامي در شعر كهن پارسي (سوال و جواب، مكالمه، مناظره، و ديالكتيك)

Verbal Communication in Classic Persian Poetry (Question-Answer Communication, Colloquy and Dialectic)

برقراري ارتباط ميان انسان‌ها از راه‌هاي گوناگون امكان‌پذير است؛ اما ارتباط كلامي شايع‌ترينِ اين راه‌هاست. در شعر كهن پارسي، ارتباط كلامي به چندين شيوه‌، مانند سوال و جواب، مكالمه، مناظره، و ديالكتيك، صورت مي‌گرفته است. در اين مقاله، به شيوه‌هاي گوناگون ارتباط كلامي در شعر كهن پارسي پرداخته شده و ويژگي‌هاي هريك بررسي شده است. درنهايت، نشان داده شده كه ‌جز ديالكتيك، كه در زمينه‌اي كاملاً منطقي و مستدل اتفاق مي‌افتد، ساير شيوه‌هاي ارتباط كلامي چندان محمل منطقي و استدلالي نداشته‌اند. اين اتفاق چه‌بسا متاثر از وضعيت اجتماعي و هژموني غالب جامعه آن روزگار، كه زير سلطه پادشاهان ستمگر و تك‌صدايي بوده رخ داده باشد.

Creating connections between people is possible in different ways, but verbal communication is the most common way. This connection in classic Persian poetry has appeared in numerous ways such as verbal communication and question - answer, communication, colloquy and dialectic, etc. In this essay a variety of verbal communication and their features in the classic Persian poetry are discussed. In the end, it is shown that only in dialectics, logic and reasoning are very vivid and in the other methods of verbal communication they have not been substantiated .This could be occur because of the hegemonic and monophonic social systems under the authorization of autocrats.