رويكردي نوين به سوي مراكز تحقيقات هنر و معماري

پرداختن به موضوع هنر و ابعاد عملكردي آن، مقوله‎اي است پيچيده كه فراتر از جنبه‎هاي فراغتي و تفنني موضوعات هنري است. هنر به‏عنوان يك موضوع جامع و گسترده‎ي اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي و جامعه‎شناسي، در قالب يك راهكار ارتباطي ميان انسان‎ها عمل مي‎كند تا ايده‎ها، مفاهيم، احساسات و پيام‎هاي هنرمند از طريق آفرينش‎گري هنري به مخاطبان هنر، كه همانا جامعه‎ي هنرمند است، عرضه شود و عموم مردم با مضامين و احساساتي جديد پيوند يابند. هنر با آداب، ارزش ها، فرهنگ ها، سنن، آرزو ها و خواست هاي انساني درمي آميزد و سپس با وساطت رمزهاي زيبايي‎شناسي و ايده‎هاي خلاقانه‎ي فردي، آفرينشگري يك اثر هنري صورت مي‎گيرد. به اين ترتيب مفاهيم و انديشه‎هاي متعددي در قالب يك اثر بصري به مخاطب عرضه مي‎شود. هنر در جامعه‎ي امروز به‎عنوان ابزاري جهت رشد فكري، اجتماعي و فرهنگي افراد جامعه ايفاي نقش مي‎نمايد. حال با توجه به رسالت هنر و اهميت ارزش‎هاي هنري در جامعه، اهميت پرداختن به مقوله‎ي آموزش‏وپژوهش هنري در جهت پيشبرد اهداف عملكردي هنر در جامعه، بيش از پيش نمايان مي‎شود. در اين راستا طراحي مراكز تحقيقات هنر و معماري با هدف اصلي ارتقاي ابعاد هنري، علمي، پژوهشي، فرهنگي و اجتماعي جامعه موضوع اين پژوهش قرار گرفته است تا با رويكردي متفاوت به بسط و توسعه‎ي انواع هنرها و به‏خصوص معماري در ايران پرداخته شود.