بازشناسي معماري پايدار و جايگاه آن در دست يابي به اهداف توسعه ي پايدار

تفكر و انديشه‎ي پايداري و توسعه‎ي پايدار سال‎هاست كه مورد توجه اكثر متخصصان قرار گرفته است. كانون توجه آن‎ها تاكنون بر چگونگي استفاده از منابع محدود انرژي و همچنين يافتن روش‎هايي براي كاهش تاثيرات منفي بر محيط‎زيست بوده است. اما ديدگاه‎هاي اخير پايداري مسائل اجتماعي و اقتصادي را نيز مورد توجه جدي قرار داده است. تعريف پايداري كه همانا «تامين نيازهاي كنوني بدون لطمه‎زدن به توانايي نسل‎هاي آينده براي تهيه‎ي نيازهاي خاص خودشان است»، در تخصص‎هاي گوناگوني مورد توجه قرار گرفته است. در اين ميان معماران هم در قالب معماري پايدار، به‎عنوان بخشي از تفكر و انديشه‎ي پايداري در صنعت ساختمان تلاش خود را در اين زمينه آغاز نموده‎اند. آنان براي دست‎يابي به ايده‎هاي پايداري از طريق طراحي، ساخت‎وساز و نگهداري بنا تلاش‎هاي زيادي انجام داده‎اند. با كاربرد اصول معماري پايدار و هماهنگ‎سازي معماري با محيط‎زيست مي‎توانيم علاوه‎‏بر ايجاد يك فضاي راحت و با آسايش براي زندگي، از آلودگي محيط‎زيست نيز جلوگيري نماييم. همچنين اين كار موجب صرفه‎جويي در مصرف انرژي مي‎شود. با توجه به آنچه گفته شد مي‎بينيم كه علاوه‎‏بر عوامل اقتصادي، سياسي، اجتماعي و فرهنگي، معماري نيز مي‎تواند نقش عمده‏اي در دست‎يابي به توسعه‎ي پايدار در هر كشوري ايفا كند.