كليدواژه :
عمل‌گرايي نوين , رويكرد برنامه درسي , نظريه تربيتي , Educational Theory , pragmatism modern , curriculum approach
چكيده فارسي :
تاريخ فلسفه تعليم و تربيت با پنج واژه حياتي و مهم روبه‌رو بوده و هست و اين واژگان پنج موقعيت را در بحث مربوط به فرايند تدريس و يادگيري در دنياي مدرن تعيين نموده‌اند. اين كلمات عبارتند از: ذهن، دموكراسي،ستمديدگي، جامعه پذيري, حكايت و قصه. سه واژه اول به ترتيب با نام‌هاي فردريك هربارت ـ ديويي و پايولوفريره آميخته است كه در آمريكا و آمريكاي لاتين و افريقا مطرح بودند و اجتماعي كردن با استفاده از ابزار دانش مربوط به ماركسيسم است كه عمدتاً در برزيل، فرانسه و ايتاليا مورد تفسير قرار گرفته است. واژه قصه و حكايت نيز به وسيله افراد مختلف در نقاط مختلف دنيا مورد استفاده قرار گرفته است و واژه‌اي است كه توسط طرفداران عمل‌گرايي نوين ـ به ويژه گيرالدلي در تبيين تيوري تربيتي ـ مورد توجه واقع شده است. بسياري از صاحب نظران معتقدند كه شايد بتوان معنادارترين رشد در فلسفه آمريكايي در زمان‌هاي اخير را رنسانس در عمل‌گرايي يعني عمل‌گرايي نوين تلقي نمود. با توجه به موارد مطرح شده هدف اصلي اين مقاله بررسي نظريه تربيتي و رويكرد برنامه درسي از منظر عمل‌گرايي نوين است. روش پژوهش توصيفي ـ تحليلي است. نتايج بررسي‌ها نشان داد كه مباني عمل‌گرايي نوين را بايد در انديشه‌هاي افرادي چون رورتي، كواين، پاتنام، برنشتاين، وست، ديويد سون، شوستر من و براندون جستجو نمود. عمل‌گرايي نوين بر اصولي چون طرد معرفت شناسي بنيادين، تاكيد بر زبان، يگانگي دانش، همبستگي اجتماعي به جاي عينيت محض، پرورش شهروند دمكراتيك فكور تاكيد دارد. از منظر عمل‌گرايي نوين يك تيوري تربيتي بايد داراي سه ويژگي توصيفي ـ تشريحي، خاص و عملي باشد. آنها براي تعليم و تربيت پنج مرحله شامل تعيين حكايت، مرتبط ساختن حكايت با مسايل زندگي، خلق حكايت جديد، نقد حكايت و مقايسه آن با قصه‌هاي ملي و جمعي مطرح كرده، رويكرد مناسب برنامه درسي براي دوران پيش از دانشگاه را رويكرد تلفيقي و براي دوران پس از دانشگاه رويكرد پروژه محور معرفي مي‌كنند.
چكيده لاتين :
The philosophy history of education has been faced with five vital and important words. These words have defined five positions in discussing about teaching and learning in the modern world. The words are including: mind, democracy, oppression, socialization, anecdotes and stories. The first three terms are respectively associated with the names of Frederick Herbart, Dewey and Paulo Frère, that have been raised in the United States, Latin America and Africa. Socialization by using the knowledge tool is relevant to Marxism, which has been interpreted mainly in Brazil, France and Italy. The term of stories and anecdotes is also used by different people in different parts of the world and is the term considered by proponents of modern pragmatism. Many experts believe that perhaps the most significant development in American philosophy in the recent times could be the renaissance in pragmatism or the neo-pragmatism. Due to the raised cases, the main purpose of this article was the evaluation of educational theory and curriculum approach from the perspective of the modern pragmatism. The study was a cross-sectional research. Previous studies have shown that the foundations of modern pragmatism should be searched among the ideas of people such as Rorty, Quien, Pathnam, Bernestien, West, Davidson, Dewey, Shusterman and Brandon. Neo-pragmatism emphasizes on principles such as rejection of fundamental epistemology, language, uity of knowledge, social cohesion instead of pure objectivity and education for democratic wise citizen. From the perspective of neo-pragmatism, an educational theory should be practical with three features, descriptive, explanatory and specific. They have been mentioned five steps for training including the anecdote, linking an anecdote with the issues of life, creating new anecdote, reviewing the story and comparing it with national and collective stories. They have introduced the best curricula approach for pre-university as an integrated approach and project-based approach for the time after the university.
